Een heerlijke roman! (4,5 sterren)

Ik zie je volgende zomer is vertaald uit het Engels door Erica Feberwee.

Cover
Een strak blauwe lucht, een geel strand en een vrouw die op een strandstoel mijmerend in de verte zit te kijken….. Door dit tafereel, de titel en de tekst die is toegevoegd aan de cover, roept het bij mij een heerlijk zomers gevoel op….

Het verhaal
Sam geniet van haar leven, ze heeft namelijk alles goed voor elkaar. Ze gaat binnenkort trouwen met haar perfecte verloofde en heeft baan die ze geweldig vindt. Samen met Jack gaat ze naar Long Island waar haar familie een strandhuis heeft. Ze gaan daar samen kijken naar een trouwlocatie die volgens velen idyllisch zou moeten zijn. Sam haar familie heeft op Long Island een strandhuis en het is logisch dat ze daar samen een paar dagen logeren.

Vanaf het begin van dit plan heeft Sam een onrustig gevoel. Dit neemt enorm toe wanneer ze er achterkomt dat haar grote jeugdliefde Wyatt er ook is. Het is 13 jaar geleden dat hij haar hart brak. Bij Sam komen er allemaal herinneringen van toen ze 17 was terug, het gevoel van stapelverliefd zijn komt in volle hevigheid in haar gedachten terug. Het gelukkige en het warme gevoel van toen maar ook het enorme verdriet van de breuk houden haar bezig. Sam en Wyatt komen met elkaar in gesprek en Sam merkt dat hun band sterker is dan dat ze had verwacht.

Mijn mening
Wat een heerlijke roman heeft Annabel Monaghan geschreven. Zoals ik al aangaf roept de cover bij mij al een zomers gevoel op. Door de schrijfstijl van de auteur heeft dit gelukmakende gevoel van het begin tot en met het einde tijdens het lezen van ‘Ik zie je volgende zomer’ mij niet losgelaten.

Het verhaal van Sam speelt zich af in het heden maar door haar herinneringen speelt haar verleden natuurlijk ook een grote rol. Annabel Monaghan heeft de twee periodes in het leven van Sam op een hele prettige manier met elkaar verweven. Ook de wijze waarop ze de ontroerende momenten heeft beschreven vind ik erg mooi gedaan.

De auteur heeft Sam haar gelukkige leven in Manhattan in ‘Ik zie je volgende zomer’ op een warme manier beschreven. Dat Sam, door alle gebeurtenissen, er bewust voor heeft gekozen om Long Island een lange tijd niet te bezoeken, vind ik niet vreemd. Dat haar omgeving merkt dat Sam is veranderd, is natuurlijk niet raar. Maar is Sam zich er wel van bewust dat ze zo veranderd is? Door een confrontatie wordt Sam goed wakkergeschud en gedwongen om goed na te denken of de keuze’s die ze maakt wel de hare zijn. Ik vind het fijn wanneer een personage met zichzelf wordt geconfronteerd en ondanks de emoties die daarmee gepaard gaan, zich toch weet te ontwikkelen.

Van de overige personages is er eentje bij die naar mijn mening zich anders voordoet dan dat hij/zij in werkelijkheid is. Dit past heel goed in het verhaal, maar ik vind het gewoon geen fijn personage. Wie dit is daar mogen jullie zelf achterkomen.

Ik heb de roman ‘Ik zie je volgende zomer’ met een glimlach op mijn gezicht gelezen. Ik heb ervan genoten en kijk met veel belangstelling uit naar het volgende liefdevolle verhaal van Annabel Monaghan!

‘Ik zie je volgende zomer’ krijgt van mij 4,5 sterren.