Lezersrecensie
Een heerlijke roman om in weg te duiken (4,5 sterren)
Cover
Ik vind dat de cover de uitstraling heeft van een schilderij. Het lijkt of dat de vrouw vanaf een balkon in de verte kijkt naar het dorpje op de berg. Een prachtig uitzicht! Zal ze er zo van kunnen genieten als ik denk? Gezien de tekst onder de naam van de auteur heb ik zo mijn twijfels. Toch geven de lampjes boven de titel een feestelijke indruk, ik ben dan ook zeker nieuwsgierig naar Villa Italia.
Het verhaal
Binnen het niveau waarin haar welgestelde familie zich bevindt, heeft Emilie zich eigenlijk nooit goed bij gevoeld. Gelukkig woont ze al geruime tijd in Amsterdam en heeft het naar haar zin met haar huisgenoten Julie en Casper. Wanneer in het ouderlijk huis, wat een groot landhuis is, de bruiloft van Emilie haar zus met een groot feest wordt gevierd, gaat het mis. Tijdens het feest krijgt Emilie ruzie met haar vriend en zij trekt zich terug van het feestgedruis. Ze vindt dan bij toeval een brief, met daarin dagboekfragmenten van haar overleden oma. Deze roepen veel vragen bij Emilie op. Want wat ze leest klopt totaal niet over wat er altijd over haar oma is verteld. Achterop de enveloppe staat een adres in Italie. Met het gevoel dat ze toch niets te verliezen heeft, neemt Emilie het besluit en pakt haar spullen in en vertrekt naar het adres in het Italiaanse Umbrië.
Mijn mening
Door de dikte van deze roman van Julia Romein zag ik er een beetje tegenop om er in te beginnen. Nadat ik eenmaal in ‘Villa Italia’ was begonnen, besefte ik me dat ik veel eerder in dit boek had moeten beginnen. Het verhaal van 543 pagina’s vind ik op geen enkel moment saai of langdradig. De wijze waarop de auteur de Italiaanse landschap en steden heeft verwoord geeft mij het gevoel dat ik me in dezelfde omgeving als Emilie bevindt. Het roept regelmatig bij mij een vakantiegevoel op.
Emilie haar besluit om naar Italië te gaan om achter de waarheid over haar oma te komen snap ik goed. Wat Emilie allemaal wel niet onderneemt om dit familiegeheim te ontrafelen en dan ook nog haar eigen problemen moet oplossen, is allemaal best veel. Wel leert ze hierdoor zichzelf beter kennen en weet ze wat ze wel en niet wil. Voor Emilie is het belangrijk dat ze de waarheid te weten komt. Ik snap heel goed wanneer Emilie op enig moment haar mond niet houdt en verschillende personages eens goed de waarheid zegt. Doordat de auteur Emilie zich na die tijd laat beseffen dat dit wellicht wat tactvoller had gekund zegt genoeg over de groei van Emilie haar personage.
Of het allemaal nog niet genoeg is krijgt haar familie ook te maken met een drama. Dit gebeurt natuurlijk niet zonder de nodige emoties. Alle emoties heeft Julia Romein op een meeslepende wijze in haar roman ‘Villa Italia verwerkt dat deze voor mij echt wel voelbaar zijn. Tijdens de verrassende ontknoping heb ik echt wel een traantje weggepinkt. Ik heb genoten van dit mooie verhaal.
‘Villa Italia’ krijgt van mij 4,5 sterren.
Ik vind dat de cover de uitstraling heeft van een schilderij. Het lijkt of dat de vrouw vanaf een balkon in de verte kijkt naar het dorpje op de berg. Een prachtig uitzicht! Zal ze er zo van kunnen genieten als ik denk? Gezien de tekst onder de naam van de auteur heb ik zo mijn twijfels. Toch geven de lampjes boven de titel een feestelijke indruk, ik ben dan ook zeker nieuwsgierig naar Villa Italia.
Het verhaal
Binnen het niveau waarin haar welgestelde familie zich bevindt, heeft Emilie zich eigenlijk nooit goed bij gevoeld. Gelukkig woont ze al geruime tijd in Amsterdam en heeft het naar haar zin met haar huisgenoten Julie en Casper. Wanneer in het ouderlijk huis, wat een groot landhuis is, de bruiloft van Emilie haar zus met een groot feest wordt gevierd, gaat het mis. Tijdens het feest krijgt Emilie ruzie met haar vriend en zij trekt zich terug van het feestgedruis. Ze vindt dan bij toeval een brief, met daarin dagboekfragmenten van haar overleden oma. Deze roepen veel vragen bij Emilie op. Want wat ze leest klopt totaal niet over wat er altijd over haar oma is verteld. Achterop de enveloppe staat een adres in Italie. Met het gevoel dat ze toch niets te verliezen heeft, neemt Emilie het besluit en pakt haar spullen in en vertrekt naar het adres in het Italiaanse Umbrië.
Mijn mening
Door de dikte van deze roman van Julia Romein zag ik er een beetje tegenop om er in te beginnen. Nadat ik eenmaal in ‘Villa Italia’ was begonnen, besefte ik me dat ik veel eerder in dit boek had moeten beginnen. Het verhaal van 543 pagina’s vind ik op geen enkel moment saai of langdradig. De wijze waarop de auteur de Italiaanse landschap en steden heeft verwoord geeft mij het gevoel dat ik me in dezelfde omgeving als Emilie bevindt. Het roept regelmatig bij mij een vakantiegevoel op.
Emilie haar besluit om naar Italië te gaan om achter de waarheid over haar oma te komen snap ik goed. Wat Emilie allemaal wel niet onderneemt om dit familiegeheim te ontrafelen en dan ook nog haar eigen problemen moet oplossen, is allemaal best veel. Wel leert ze hierdoor zichzelf beter kennen en weet ze wat ze wel en niet wil. Voor Emilie is het belangrijk dat ze de waarheid te weten komt. Ik snap heel goed wanneer Emilie op enig moment haar mond niet houdt en verschillende personages eens goed de waarheid zegt. Doordat de auteur Emilie zich na die tijd laat beseffen dat dit wellicht wat tactvoller had gekund zegt genoeg over de groei van Emilie haar personage.
Of het allemaal nog niet genoeg is krijgt haar familie ook te maken met een drama. Dit gebeurt natuurlijk niet zonder de nodige emoties. Alle emoties heeft Julia Romein op een meeslepende wijze in haar roman ‘Villa Italia verwerkt dat deze voor mij echt wel voelbaar zijn. Tijdens de verrassende ontknoping heb ik echt wel een traantje weggepinkt. Ik heb genoten van dit mooie verhaal.
‘Villa Italia’ krijgt van mij 4,5 sterren.
1
Reageer op deze recensie
