Darteling en diepgang in Dirty Diana

Wat een schitterende kaft: hoe er is gespeeld met kleuren en schaduw. Echt een plaatje waar je een tijdje naar kunt kijken. En dat de titel allitereert, is natuurlijk ook erg uitnodigend. Ik ben benieuwd of het verhaal hier aan kan tippen!

Dirty Diana gaat over Diana die inmiddels een perfect en burgerlijk leventje leidt (of lijdt? ;) ) met haar man en dochter. Ze was ooit een kunstenares en maakte via haar alterego Dirty Diana kunst door vrouwen te interviewen over hun spannende ervaringen. Nu zit Diana een beetje vast in de sleur van haar huwelijk en haar alledaagse leven, en verlangt stiekem terug naar haar creatieve en boeiende verleden.

Ik vond de schrijfstijl van Dirty Diana heel fijn. Ik vond het vlot en zelfs een beetje edgy. Het me denken aan verhalen van Sally Rooney en Dolly Alderton. Het verhaal doet zijn naam eer aan en gaat veel over spice. Maar hoewel het verhaal in eerste instantie vooral daarover lijkt te gaan, krijgt het uiteindelijk meer diepgang en betekenis. Als je door de regels heen leest, gaat het vooral over hoe de hoofdpersoon stoeit met zichzelf, met haar relatie en met haar verleden. Het spannende verleden en het kleurloze heden worden afgewisseld, wat zorgt voor een dynamische mix die het verhaal interessant maakt. Even dacht ik dat het boek niets voor mij zou zijn, maar uiteindelijk eindig ik toch nieuwsgierig naar het volgende deel. Hoe kan het ook anders, met zo’n cliffhanger aan het einde …

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff & Zin in Feelgood, bedankt voor het recensie-exemplaar. Dit boek was een keer totaal anders en dat vond ik erg verfrissend!