Prima thriller

Meteen vanaf het eerste hoofdstuk word je in het verhaal van ‘IJskoud’ meegetrokken. Je nieuwsgierigheid wordt gewekt en je bent erg benieuwd naar het verloop van het verhaal. Dat heeft Suzanne Vermeer prima voor elkaar gekregen. Het gekozen onderwerp is interessant. Dat geldt ook voor de diverse personages, nadat je ze steeds beter leert kennen. Alle ingrediënten voor een goede thriller dus.

Naarmate het verhaal vordert, komen er echter wel wat minder geloofwaardige zaken voorbij. Hoe kan het dat nichtje Olivia veel meer informatie te weten komt dan de inspecteur? Hoe krijgt Olivia het voor elkaar om met vrij veel dingen weg te komen? Dat soort zaken storen af en toe wel tijdens het lezen. Aan de ene kant past het soms bij de naïviteit van de nog jonge Olivia, maar aan de andere kant klopt voor je gevoel niet alles. Toch blijf je doorlezen omdat je wil weten hoe een en ander in elkaar steekt.

De ontknoping is niet heel verrassend. Vermeer heeft hier met een soort tussentijdse aanwijzingen naartoe gewerkt. Het vormt wel een passende afsluiting bij het verhaal. Al met al is ‘IJskoud’ een prima thriller, maar voor je gevoel had er nog meer in kunnen zitten. Overigens is het slothoofdstuk erg mooi. Dat vormt een hele mooie afronding van het boek.