Is het leven als er geen dood is om als tegenwicht te dienen? Of schuilt de schoonheid ervan juist in de korstondigheid?

Aan het begin van dit boek was ik echt hooked. Ik vond het mega interessant en wilde niet stoppen met lezen.

In het middenstuk begon ik het een beetje saai te vinden. Eentonig, vampiers met veel dorst die iedereen vermoorden. Hier begonnen ook de kritische vragen: worden deze mensen door niemand gemist? Kunnen ze niet gewoon bij hun familie blijven wonen of een huis kopen? Ik begreep het niet helemaal waarom er soms zo moeilijk werd gedaan.

Het einde vond ik wel weer heel bijzonder. Hoe alles bij elkaar komt. Je leert de verbanden tussen de hoofdkarakters kennen en alles valt op zijn plek.

Als je op zoek bent naar een snel verhaal of een boek waarin veel gebeurt dan zou ik deze niet aanraden. Character building staat centraal, dus verwacht geen plot twists!