Lezersrecensie
De grote afwezige
Recensie van:
De grote afwezige
Auteur :
Aldert Schuil
De auteur is geboren in de provincie Groningen in 1959, heeft in 1987 een studie rechten aan de Universiteit Maastricht afgerond, was daarna advocaat-stagiair in Groningen, jurist op een Ministerie in Den Haag en daarna zelfstandig advocaat te Den Haag. Om gezondheidsredenen moest hij zijn carrière beëindigen. Sindsdien heeft hij meerdere manuscripten voltooid. Een daarvan is zijn eigenzinnige debuutroman van 2020 geworden. Nog een van deze manuscripten, een literaire thriller, ligt klaar voor de drukker, maar met uitgeven daarvan wordt dit keer op betere tijden gewacht. Wanneer en of de andere manuscripten op enig moment het groene licht krijgen is onzeker. Waar er moet worden herschreven richt hij zich voorlopig liever op nieuw werk, waaronder het vervolg op zijn debuutroman, dat ergens eind 2022 wordt verwacht.
Met een partner heeft hij in 2020 Uitgeverij Hartklopper opgericht, waar inmiddels werk van zes auteurs is uitgegeven.
Omslagontwerp:
Aldert Schuil
Schilderij voor omslag:
Aldert Schuil
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Hartklopper en auteur Aldert Schuil in ruil voor mijn recensie en deelname blogtour.
Uitgeverij:
Hartklopper
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Een grijze achtergrond. Mensen en bergen in de achtergrond. Rechts staat een vrouw die mij sterk doet denken aan Koningin Maxima. Ze lijkt aangesproken te worden door een vrouw met Aziatische trekken. Ik wordt nieuwsgierig naar dit verhaal.
Quote:
Hoofdstuk 1
De grote afwezige
“Van koelcel naar oven.
De laatste aardse reis.
Vader op weg naar het paradijs!
Altijd al reislustig.”
Nee, nu ik ze mezelf nogmaals hardop heb horen voorlezen, streep ik die laatste vier regels toch maar door. Zwarte humor was aan mijn moeder nooit besteed. Ik heb ze geschreven in een zwaar overmoedige bui, denkend dat de zaal het wel zou waarderen met een flink lachsalvo. Mijn erin verwerkte cynisme zou hen vast ontgaan. Maar moeder krijgt een hartverzakking. Het is zo'n dag van alleen maar zoete woorden. Over de doden niets dan goeds. Sprekers gaan hem vast bewieroken. Er zullen tranen vloeien. O ja, vast ook die van mij. Maar na vandaag dringt de harde werkelijkheid zich onvermijdelijk weer aan mij, aan ons als familie, op.
Mijn vader is dus dood. Morsdood, want negen maanden al! Na het bericht van zijn dood moest hij buiten onze wil om nog bijna driekwart jaar aan de andere kant van de wereld verblijven. Hoe bizar is dat!? De schok is allang weggevloeid, het verdriet gesleten, maar met 'zijn' terugkeer zijn de emoties ook terug. Het waren negen onwezenlijke maanden. Het was zo onwerkelijk, omdat het zo ontastbaar was en omdat onze thuissituatie er niet wezenlijk door veranderde. Zijn afwezigheid zit namelijk van kinds af aan ingebakken in ons systeem. Toch knaagt aan mij een gevoel van tekortgeschoten zijn. Had vader niet meer verdiend? Had ik, hadden wij als gezin, niet veel meer kunnen doen om hem sneller thuis te krijgen? We hadden op zijn minst een vliegtuig kunnen pakken om op locatie afscheid te nemen; om onze liefde en ons respect voor hem te tonen. En nu? Wij hebben, als familie, mooie woorden tegen elkaar uitgesproken, ook dat wij het vandaag gaan afsluiten. Maar is dat mogelijk nu er een mist van geheimzinnigheid rondom zijn dood is blijven hangen? De overdracht van zijn lijk ging niet bepaald van een leien dakje en de informatie die wij ontvingen was erg gedoseerd en mager. Het leek haast wel een vertraagd afgespeeld filmdrama, waarin wijzelf meespeelden. Het trotse beeld dat ik van mijn vader had is vandaag niet zo helder meer. Ik weet zo weinig van hem, dat besef ik nu pas. Wie was die man nou werkelijk?
Mooie tekst:
“Zelfs in de schaduw schijnt de zon
Het kind in jou is altijd gebleven
Ook al was je mij mijlenver vooruit
De man in jou was sterk en trots
maar heeft hem gelukkig nooit verdreven
Jij maakte je dromen waar
waar ik alleen maar van kon dromen
Leven zonder lach
was voor jou net als de dood
Bestaan was een kans
De wereld daagde uit
Je was zoveel afwezig
Toch was je er altijd
want je had onze harten gestolen
Jij was de rasoptimist
die van geen einde wilde weten
Wij sluiten dus niet af
Jij blijft ons altijd bij
Maar ga mijn vrije vogel, ga
Ik zwaai je uit zoals jij met mij begon:
zelfs in de schaduw schijnt de zon.
Dag lief.”
Het verhaal:
Bron:
www.uitgeverij-hartklopper.nl
Een jonge journaliste van een vrouwen glossy neemt geen genoegen met de officiële informatie uit Azië over de dood van haar vader.
Is haar vader in Azië slachtoffer geworden van een misdrijf of was het toch een verkeersongeval? De jonge hoofdpersoon in deze lijvige roman – een heerlijk ‘Bridget Jones’ type volgens sommige van de eerste lezers – gaat zelf op onderzoek en zorgt in dit verhaal voor heel wat humor, lekkere spanning en ook enige pikante momentjes! Het duurt wel even voor ze zover is, maar dan gaat Fleur Fontein, een journaliste van een vrouwenglossy, op onderzoek naar Thailand en Hong Kong om de dood van haar vader daar zelf te onderzoeken en antwoorden te vinden op de vele vragen over zijn leven daar als expat. Volg haar proces en het avontuur dat ze aangaat, vanaf de voorbereiding van de uitvaart van haar vader tot aan de schokkende ontdekkingen die ze zal doen, met een verrassend slot.
Mijn leesbeleving:
Vanaf dat ik begon met lezen kon ik niet meer stoppen met lezen. Al mijn zintuigen werden aangescherpt. Ik voelde gevoel waar ik tot voor kort niets voelde. Wat voelde ik me verbonden met Fleur haar persoonlijke denk en gevoelswereld. Het voelde alsof ik continu bij Fleur was en dat ze mij haar verhaal vertelde. Dat is mede door de beeldende en filmische schrijfstijl. Het observatie vermogen van Fleur vind ik onnavolgbaar. De overige personages beschrijft zij vlijmscherp. En in metaforen denken is haar ook niet vreemd.
De interactie tussen de diverse personages is continu boeiend. De gemoedstoestand van Fleur is als een woest kolkende rivier als zij boos of teleurgesteld is en kabbelend als ze mijmert of in gedachten verzonken is. Doordat zij beelddenker is komen personen die zij verafschuwt er niet genadig vanaf. Ook voel je de tragiek en de pijn over het feit dat Fleur haar vader de grote afwezige in haar leven was.
Dat blijkt ook grote invloed te hebben op haar sociale leven. En nog meer op haar innerlijke belevingswereld en haar toekomstbeeld. Volgt zij in het laatste het traditionele huisje boompje beestje verhaal of past haar dat niet? Ik geef het je te doen als je in een gezins scenario belandt waar je de man die het vlees snijdt nooit leert kennen. Een mysterieus en in nevelen gehuld leven van degene die er samen met je moeder voor zorgde dat je leven in de start blokken gezet werd. De leegte, het rauwe verdriet, de ontgoocheling en het niet weten voel je in alles aan bij Fleur. Zij is op meesterlijke, hilarische, cynische, ingenieuze en diepgaande wijze in staat de mensen om haar heen qua gedrag en karakter voor het voetlicht te doen treden. Puur theater met een lach en een traan. Ook de wijze hoe een redactie van een magazine werkt en hoe alle afdelingen in schakels in elkaar klikken is intrigerend verteld. Zelfs het queer cq LHBTQ krijgt een ruim podium in dit verhaal. Ik vind dit op een integere en alle maskers af manier gedaan. Het emotioneerde me, ik vond het prachtig hoe zich dat verweefde met het verhaal. Het mag er in het volle licht zijn, bij alle lagen en levensstandaard binnen een bedrijf en de maatschappij.
Als Fleur verder gaat dan het naadje van de kous en de nevelen rond haar vader optrekken dan heeft de waarheid een schel geluid. Bedek je dit met de mantel der liefde om de herinneringen aan je vader liefdevol en positief te houden. Of breek je heilige huisjes af en gedraag je je als een olifant in een porselein kast om de onderste steen boven te krijgen? Niet alleen Fleur haar professionele leven wordt volledig uitgediept maar ook haar persoonlijke leven wordt in al haar rauwe, hartverscheurende, passionele, pure en eerlijkheid aan de lezer gepresenteerd. De aftastende wijze van Fleur hoe zij haar zijn in dit leven bekijkt en beoordeelt is net als haar contact met haar moeder en broer en zus met aanhang rauw, ongefilterd en reflecterend verteld.
Soms hield ik mijn hart vast als Fleur in penibele situaties haar mannetje stond. En dat einde, de plot Een cliffhanger gelijk. Echt omvergeblazen. Ik was zo verheugd om van de auteur zelf te horen dat er een deel twee komt. De wijze waarop het verhaal verder zal gaan daar ben ik nieuwsgierig naar. Fantastisch dat Aldert Schuil eerst research gaat doen. Ik vind het zo tof als een auteur dat doet. Dat maakt een verhaal nog authentieker en dieper gelaagd.
Aldert Schuil hartelijk dank dat ik jouw E-book mocht lezen en recenseren. Ik vind jou een schrijftalent pur sang. Net als van het boek Het Waanmotief heb ik nu ook weer geboeid gelezen. Een sterke verhaallijn, een gedetailleerd uitgewerkte cast aan personages, spanning, passie, sensatie, intriges, mysterie en de macabere wereld van geweld en de strijd om de macht en geld. Ieder woord dat raakt. Een beeldende en filmische schrijfstijl. Personages die je letterlijk en figuurlijk aan je hand meenemen door het verhaal heen. Je leest dit verhaal niet je beleeft het fysiek en psychisch.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een beeldende en filmische schrijfstijl mede door de gehanteerde ik vorm van het verhaal. Ik bleef continu geboeid door lezen. De personages zijn gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. De interactie tussen de personages is geloofwaardig. De personages maken allemaal een ontwikkeling door. Sommige zie je liever gaan en anderen sluit je gelijk in je hart. Omdat ze je vertederend, doen lachen of omdat ze je een spiegel voor houden.
Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. Als ik niet las dan dacht ik na over hoe het met Fleur en de overige personen in dit boek was. Dan zat ik ook gelijk weer in de wereld van dit verhaal. Een filosofisch, metaforisch, diepgaand, hilarisch, cynisch, rauw, hartverscheurend maar krachtig verhaal. Van doorzettingsvermogen en het opnieuw uitvinden en oprichten van jezelf na een ongekend verlies.
Ieder woord heeft betekenis en de kracht om je te raken en in de plot omver te blazen.
De cliffhanger nodigt je uit om del twee ook te gaan lezen.
Ik lees en recenseer graag meer boeken van Aldert Schuil en de fantastische auteurs die hun boeken uitgeven via zijn uitgeverij Hartklopper.
De grote afwezige
Auteur :
Aldert Schuil
De auteur is geboren in de provincie Groningen in 1959, heeft in 1987 een studie rechten aan de Universiteit Maastricht afgerond, was daarna advocaat-stagiair in Groningen, jurist op een Ministerie in Den Haag en daarna zelfstandig advocaat te Den Haag. Om gezondheidsredenen moest hij zijn carrière beëindigen. Sindsdien heeft hij meerdere manuscripten voltooid. Een daarvan is zijn eigenzinnige debuutroman van 2020 geworden. Nog een van deze manuscripten, een literaire thriller, ligt klaar voor de drukker, maar met uitgeven daarvan wordt dit keer op betere tijden gewacht. Wanneer en of de andere manuscripten op enig moment het groene licht krijgen is onzeker. Waar er moet worden herschreven richt hij zich voorlopig liever op nieuw werk, waaronder het vervolg op zijn debuutroman, dat ergens eind 2022 wordt verwacht.
Met een partner heeft hij in 2020 Uitgeverij Hartklopper opgericht, waar inmiddels werk van zes auteurs is uitgegeven.
Omslagontwerp:
Aldert Schuil
Schilderij voor omslag:
Aldert Schuil
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Hartklopper en auteur Aldert Schuil in ruil voor mijn recensie en deelname blogtour.
Uitgeverij:
Hartklopper
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Een grijze achtergrond. Mensen en bergen in de achtergrond. Rechts staat een vrouw die mij sterk doet denken aan Koningin Maxima. Ze lijkt aangesproken te worden door een vrouw met Aziatische trekken. Ik wordt nieuwsgierig naar dit verhaal.
Quote:
Hoofdstuk 1
De grote afwezige
“Van koelcel naar oven.
De laatste aardse reis.
Vader op weg naar het paradijs!
Altijd al reislustig.”
Nee, nu ik ze mezelf nogmaals hardop heb horen voorlezen, streep ik die laatste vier regels toch maar door. Zwarte humor was aan mijn moeder nooit besteed. Ik heb ze geschreven in een zwaar overmoedige bui, denkend dat de zaal het wel zou waarderen met een flink lachsalvo. Mijn erin verwerkte cynisme zou hen vast ontgaan. Maar moeder krijgt een hartverzakking. Het is zo'n dag van alleen maar zoete woorden. Over de doden niets dan goeds. Sprekers gaan hem vast bewieroken. Er zullen tranen vloeien. O ja, vast ook die van mij. Maar na vandaag dringt de harde werkelijkheid zich onvermijdelijk weer aan mij, aan ons als familie, op.
Mijn vader is dus dood. Morsdood, want negen maanden al! Na het bericht van zijn dood moest hij buiten onze wil om nog bijna driekwart jaar aan de andere kant van de wereld verblijven. Hoe bizar is dat!? De schok is allang weggevloeid, het verdriet gesleten, maar met 'zijn' terugkeer zijn de emoties ook terug. Het waren negen onwezenlijke maanden. Het was zo onwerkelijk, omdat het zo ontastbaar was en omdat onze thuissituatie er niet wezenlijk door veranderde. Zijn afwezigheid zit namelijk van kinds af aan ingebakken in ons systeem. Toch knaagt aan mij een gevoel van tekortgeschoten zijn. Had vader niet meer verdiend? Had ik, hadden wij als gezin, niet veel meer kunnen doen om hem sneller thuis te krijgen? We hadden op zijn minst een vliegtuig kunnen pakken om op locatie afscheid te nemen; om onze liefde en ons respect voor hem te tonen. En nu? Wij hebben, als familie, mooie woorden tegen elkaar uitgesproken, ook dat wij het vandaag gaan afsluiten. Maar is dat mogelijk nu er een mist van geheimzinnigheid rondom zijn dood is blijven hangen? De overdracht van zijn lijk ging niet bepaald van een leien dakje en de informatie die wij ontvingen was erg gedoseerd en mager. Het leek haast wel een vertraagd afgespeeld filmdrama, waarin wijzelf meespeelden. Het trotse beeld dat ik van mijn vader had is vandaag niet zo helder meer. Ik weet zo weinig van hem, dat besef ik nu pas. Wie was die man nou werkelijk?
Mooie tekst:
“Zelfs in de schaduw schijnt de zon
Het kind in jou is altijd gebleven
Ook al was je mij mijlenver vooruit
De man in jou was sterk en trots
maar heeft hem gelukkig nooit verdreven
Jij maakte je dromen waar
waar ik alleen maar van kon dromen
Leven zonder lach
was voor jou net als de dood
Bestaan was een kans
De wereld daagde uit
Je was zoveel afwezig
Toch was je er altijd
want je had onze harten gestolen
Jij was de rasoptimist
die van geen einde wilde weten
Wij sluiten dus niet af
Jij blijft ons altijd bij
Maar ga mijn vrije vogel, ga
Ik zwaai je uit zoals jij met mij begon:
zelfs in de schaduw schijnt de zon.
Dag lief.”
Het verhaal:
Bron:
www.uitgeverij-hartklopper.nl
Een jonge journaliste van een vrouwen glossy neemt geen genoegen met de officiële informatie uit Azië over de dood van haar vader.
Is haar vader in Azië slachtoffer geworden van een misdrijf of was het toch een verkeersongeval? De jonge hoofdpersoon in deze lijvige roman – een heerlijk ‘Bridget Jones’ type volgens sommige van de eerste lezers – gaat zelf op onderzoek en zorgt in dit verhaal voor heel wat humor, lekkere spanning en ook enige pikante momentjes! Het duurt wel even voor ze zover is, maar dan gaat Fleur Fontein, een journaliste van een vrouwenglossy, op onderzoek naar Thailand en Hong Kong om de dood van haar vader daar zelf te onderzoeken en antwoorden te vinden op de vele vragen over zijn leven daar als expat. Volg haar proces en het avontuur dat ze aangaat, vanaf de voorbereiding van de uitvaart van haar vader tot aan de schokkende ontdekkingen die ze zal doen, met een verrassend slot.
Mijn leesbeleving:
Vanaf dat ik begon met lezen kon ik niet meer stoppen met lezen. Al mijn zintuigen werden aangescherpt. Ik voelde gevoel waar ik tot voor kort niets voelde. Wat voelde ik me verbonden met Fleur haar persoonlijke denk en gevoelswereld. Het voelde alsof ik continu bij Fleur was en dat ze mij haar verhaal vertelde. Dat is mede door de beeldende en filmische schrijfstijl. Het observatie vermogen van Fleur vind ik onnavolgbaar. De overige personages beschrijft zij vlijmscherp. En in metaforen denken is haar ook niet vreemd.
De interactie tussen de diverse personages is continu boeiend. De gemoedstoestand van Fleur is als een woest kolkende rivier als zij boos of teleurgesteld is en kabbelend als ze mijmert of in gedachten verzonken is. Doordat zij beelddenker is komen personen die zij verafschuwt er niet genadig vanaf. Ook voel je de tragiek en de pijn over het feit dat Fleur haar vader de grote afwezige in haar leven was.
Dat blijkt ook grote invloed te hebben op haar sociale leven. En nog meer op haar innerlijke belevingswereld en haar toekomstbeeld. Volgt zij in het laatste het traditionele huisje boompje beestje verhaal of past haar dat niet? Ik geef het je te doen als je in een gezins scenario belandt waar je de man die het vlees snijdt nooit leert kennen. Een mysterieus en in nevelen gehuld leven van degene die er samen met je moeder voor zorgde dat je leven in de start blokken gezet werd. De leegte, het rauwe verdriet, de ontgoocheling en het niet weten voel je in alles aan bij Fleur. Zij is op meesterlijke, hilarische, cynische, ingenieuze en diepgaande wijze in staat de mensen om haar heen qua gedrag en karakter voor het voetlicht te doen treden. Puur theater met een lach en een traan. Ook de wijze hoe een redactie van een magazine werkt en hoe alle afdelingen in schakels in elkaar klikken is intrigerend verteld. Zelfs het queer cq LHBTQ krijgt een ruim podium in dit verhaal. Ik vind dit op een integere en alle maskers af manier gedaan. Het emotioneerde me, ik vond het prachtig hoe zich dat verweefde met het verhaal. Het mag er in het volle licht zijn, bij alle lagen en levensstandaard binnen een bedrijf en de maatschappij.
Als Fleur verder gaat dan het naadje van de kous en de nevelen rond haar vader optrekken dan heeft de waarheid een schel geluid. Bedek je dit met de mantel der liefde om de herinneringen aan je vader liefdevol en positief te houden. Of breek je heilige huisjes af en gedraag je je als een olifant in een porselein kast om de onderste steen boven te krijgen? Niet alleen Fleur haar professionele leven wordt volledig uitgediept maar ook haar persoonlijke leven wordt in al haar rauwe, hartverscheurende, passionele, pure en eerlijkheid aan de lezer gepresenteerd. De aftastende wijze van Fleur hoe zij haar zijn in dit leven bekijkt en beoordeelt is net als haar contact met haar moeder en broer en zus met aanhang rauw, ongefilterd en reflecterend verteld.
Soms hield ik mijn hart vast als Fleur in penibele situaties haar mannetje stond. En dat einde, de plot Een cliffhanger gelijk. Echt omvergeblazen. Ik was zo verheugd om van de auteur zelf te horen dat er een deel twee komt. De wijze waarop het verhaal verder zal gaan daar ben ik nieuwsgierig naar. Fantastisch dat Aldert Schuil eerst research gaat doen. Ik vind het zo tof als een auteur dat doet. Dat maakt een verhaal nog authentieker en dieper gelaagd.
Aldert Schuil hartelijk dank dat ik jouw E-book mocht lezen en recenseren. Ik vind jou een schrijftalent pur sang. Net als van het boek Het Waanmotief heb ik nu ook weer geboeid gelezen. Een sterke verhaallijn, een gedetailleerd uitgewerkte cast aan personages, spanning, passie, sensatie, intriges, mysterie en de macabere wereld van geweld en de strijd om de macht en geld. Ieder woord dat raakt. Een beeldende en filmische schrijfstijl. Personages die je letterlijk en figuurlijk aan je hand meenemen door het verhaal heen. Je leest dit verhaal niet je beleeft het fysiek en psychisch.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een beeldende en filmische schrijfstijl mede door de gehanteerde ik vorm van het verhaal. Ik bleef continu geboeid door lezen. De personages zijn gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. De interactie tussen de personages is geloofwaardig. De personages maken allemaal een ontwikkeling door. Sommige zie je liever gaan en anderen sluit je gelijk in je hart. Omdat ze je vertederend, doen lachen of omdat ze je een spiegel voor houden.
Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. Als ik niet las dan dacht ik na over hoe het met Fleur en de overige personen in dit boek was. Dan zat ik ook gelijk weer in de wereld van dit verhaal. Een filosofisch, metaforisch, diepgaand, hilarisch, cynisch, rauw, hartverscheurend maar krachtig verhaal. Van doorzettingsvermogen en het opnieuw uitvinden en oprichten van jezelf na een ongekend verlies.
Ieder woord heeft betekenis en de kracht om je te raken en in de plot omver te blazen.
De cliffhanger nodigt je uit om del twee ook te gaan lezen.
Ik lees en recenseer graag meer boeken van Aldert Schuil en de fantastische auteurs die hun boeken uitgeven via zijn uitgeverij Hartklopper.
1
Reageer op deze recensie
