Deze gaat zeker een tijdje blijven spoken.

Wat een bizar boek. Elke keer als ik een Hanna Bervoets uitlees, wil ik eigenlijk meteen weer opnieuw beginnen.

Alles wat er was gaat over een enorme knal en berichten over ramen en deuren dichthouden. En vooral over acht mensen, die eerst dagen, dan weken in een schoolgebouw zitten. En niet wegkunnen.

Griezelig. Niet alleen vanwege buiten, maar vooral omdat dit gaat over mensen. En het bijna iets te realistisch voelt.