Heel mooi beschreven

Wanneer Laura bruidsmeisje is op het huwelijk van haar vriendin, mag ze na afloop meerijden met haar tante Ingrid en Jeroen. Onderweg weet Ingrid het echter zo te regelen dat Laura alleen met Jeroen terugrijdt, een duidelijke koppelpoging van haar kant. Jeroen is namelijk de schoonzoon van Ingrid en de weduwnaar van Laura’s nicht Dianne, die drie jaar geleden plotseling overleed aan een onontdekte hartafwijking.

Jeroen heeft twee kinderen, Mats en Sanne. Na het overlijden van zijn vrouw zijn ze genetisch getest, waarbij bleek dat Sanne dezelfde aandoening heeft. Tijdens de autorit is het wat ongemakkelijk; het gesprek komt moeilijk op gang en op Laura’s vragen reageert Jeroen afstandelijk.

Wanneer ze later ontdekt dat ze haar telefoon in zijn auto heeft laten liggen en hij die persoonlijk komt terugbrengen, ontstaat er voorzichtig meer begrip tussen hen. Laura vertelt over het verlies van haar moeder aan uitgezaaide lymfeklierkanker en haar stukgelopen relatie, terwijl Jeroen nog steeds worstelt met zijn eigen verdriet. Langzaam vinden ze herkenning in elkaars pijn. De vraag is alleen of dit contact, dat door haar tante op gang werd gebracht, zal uitgroeien tot iets hechts of dat ze uiteindelijk te verschillend blijken te zijn.

Dit is de eerste keer dat ik wat van Arianna heb gelezen en dat zal zeker niet de laatste keer zijn. Het verhaal is ontroerend en realistisch met thema’s als verlies, rouw en opnieuw durven openstaan voor liefde. De auteur weet heel mooi de kwetsbaarheid van beide te beschrijven. De rol van tante Ingrid geeft het verhaal een warme en soms humoristische vibe. De Schrijfstijl leest prettig en invoelend waardoor je gemakkelijk meeleeft met de personages en hun verdriet. Het enige wat ik jammer vond, was dat de bijpersonages wat minder uitgediept waren, al is dat bij novelles natuurlijk vaker het geval.