Meer van verwacht

Het verhaal wordt verteld vanuit Athalia Pressley, een jonge vrouw die samen met haar tweelingbroer Henry opgroeide na het tragische verlies van hun ouders bij een vliegtuigongeluk. Ze staan er al sinds jonge leeftijd alleen voor. Beide studeren aan Hall Beck University, waar Henry een sterspeler is van het hbu-voetbalteam net als hun vader vroeger, die profvoetballer was.

Athalia worstelt op school met het vak Statistiek, en haar professor stelt dat wekelijkse bijles de enige manier is om te slagen. Tot haar schrik blijkt die bijles gegeven te worden door Dylan McCarthy, de onderwijsassistent van de professor én de grote rivaal van haar broer.

Sinds het verlies van hun ouders zijn Henry en Athalia langzaam uit elkaar gegroeid. Henry weet zich geen raad met zijn emoties en probeert zijn zus op zijn eigen, soms bemoeizuchtige manier te beschermen. Athalia is daar klaar mee en besluit hem terug te pakken met een gewaagd plan: een nep-relatie met Dylan. Samen stellen ze een contract op om zich als koppel voor te doen, puur om Henry te provoceren.

Haar beste vriendin Wren, die altijd aan haar zijde staat, wordt in vertrouwen genomen maar zet al snel vraagtekens bij het idee. Is dit plan wel zo verstandig? Wat als nep gevoelens ineens écht worden? En is de band tussen Athalia en Henry nog te herstellen?

Ik keek enorm uit naar Lessons in Faking, het eerste deel van de Hall Beck University-serie. Helaas viel het boek me wat tegen. Het verhaal sprong voor mijn gevoel van de hak op de tak, waardoor ik er moeilijk in kwam. Ook de schrijfstijl wist me niet echt te raken, wat het lastig maakte om écht in het verhaal te duiken. Aangezien het een new adult liefdesroman is, had ik er best hoge verwachtingen van. Richting het einde begon het wat beter te lopen en zat ik er iets meer in, maar over het geheel genomen miste het voor mij de diepgang en samenhang waar ik op had gehoopt.