De kleuren van het donker

Soms heb je van die boeken waarvan je denkt…Wat moet ik hier nou over schrijven...Nou dat had ik dus met ‘De kleuren van het donker’. Ik heb dit boek mogen lezen met de leesclub van De meningen waren enorm verdeeld en dat maakt het weer een boek waar veel over te vertellen valt.

Van te voren had ik enorm zin in dit boek…oké best een dikke pil (608! blz.), maar ik werd gegrepen door de cover en de flaptekst. Ook had ik wel weer zin om een thriller te lezen….Nou dat laatste is het dus echt totaal niet. Dat is dan ook gelijk de grootste verwarring. Als ik het zou moeten omschrijven is het een literaire roman waar het psychologische aspect voorop staat en daarbij met wat spannende momentjes erin.

Daarnaast duurde het een hele poos voordat ik lekker in het verhaal kwam, ik had echt een haat-liefdeverhouding met dit boek; geen zin er meer in hebben, toch weer verder lezen want was toch wel benieuwd etc…Uiteindelijk greep het verhaal me dan toch en ging het laatste gedeelte weer heel snel met lezen.

Ligt het aan de schrijfstijl…hmm, het zijn korte hoofdstukken met aardig wat cliffhangers, daardoor gebeurt er veel, maar de auteur neemt de tijd om echt alles te omschrijven waardoor de vaart ook weer uit het verhaal gaat. Maar toch heeft alles weer met elkaar te maken, waardoor je toch blijft hangen in het boek. Er komen prachtige zinnen in voor, de personages worden uitgebreid beschreven waardoor je toch een band met ze opbouwt en hoopt dat ze de zoektocht volbrengen en rust en geluk kunnen vinden. Het einde maakte dan ook weer veel goed en dan kom je er achter wat de auteur wilde bereiken met alle details.

‘De kleuren van het donker’ is een boek wat je tot nadenken zet over de thema’s in dit boek zoals goed en kwaad, vriendschap, volwassen worden, keuzes maken en nog veel meer. Een boek wat je toch zelf zou moeten ontdekken om er achter te komen of het wat is voor je.
Voor mij blijft het hangen bij 3,5*