Terwijl je een heerlijke thriller leest waan je je ook nog eens op vakantie in een heerlijk zonnig oord!”

“De Siciliaanse kronieken zijn heerlijke boeken, mijn tip is om ze lekker achter elkaar te gaan lezen! Terwijl je een heerlijke thriller leest waan je je ook nog eens op vakantie in een heerlijk zonnig oord!”
De mannen vallen, het tweede deel van de Siciliaanse Kronieken, begint waar het eerste deel, de Moordenaarsstorm, eindigde. Met een grote plas bloed! Op het plein van een Siciliaans dorp, voor de kathedraal ligt een man, levenloos, in zijn eigen bloed. Het is in de zomer van 2016 waarin doden vallen en vreemde dingen gebeuren, in een anders zo lieflijke dorpje. De gebeurtenissen zijn nu echter verre van lieflijk. Of is het dorpje misschien ook helemaal niet zo charmant als het lijkt?
“Er klinkt een doffe klap. Een klap die weerkaatst tegen de gevels van de huizen en zachtjes nagalmt in de omliggende steegjes. Op de glimmende afgesleten tegels van het plein voor de kathedraal ontstaat een donkere vlek die zich langzaam uitbreidt”
Als iedereen denkt dat de rust is teruggekeerd na alle belevenissen in Moordenaarsstorm en Max eindelijk in haar eigen huisje aan zee woont, helemaal opgeknapt door haar goede vriend en landgenoot Herman, valt er een dode. Letterlijk! De man die op zoek was naar Herman ligt onderaan zijn huis, dood. En Herman is in geen velden of wegen te bekennen! Wil Heerema- de rechercheur uit Amsterdam- die we ook nog kennen uit Moordenaarsstorm zou nog een aantal vakantie dagen doorbrengen in het dorpje. Van vakantie komt al snel niets meer, wel zijn er redenen te over om zijn verblijf te verlengen! Er wordt een Nederlands jongetje gevonden, maar zijn moeder is onvindbaar. Als er intussen ook nog een meisje gevonden wordt die geen woord zegt, lijkt de chaos compleet!
“Il Labbro komt handenwrijvend de strandtent binnen. Hij loopt naar de counter; gaat erachter staan, draait de piston van het espressoapparaat, bestudeert het aandachtig, plukt eraan alsof hij er een vuiltje af haalt, spoelt het schoon onder de kraan en zet in alle rust een espresso voor zichzelf. Het beeld wordt zwart. Max en Wil staren nog minutenlang naar de laptop, ieder voor zich bezig om te verwerken wat ze zojuist gezien hebben.”
Dat de onderlinge verhoudingen in het dorp scheef zijn, dat wisten Max en Wil al, hoever de macht van één persoon in werkelijkheid reikt ontdekken ze langzaam. Dat de maffia geen inbreng had in dit plaatsje klopt, maar of de dorpelingen nu beter af zijn is maar de vraag. Er spelen dubieuze zaken omtrent vluchtelingen, waar een ieder in het dorp van af lijkt te weten en er zelfs onderdeel van zijn. Wie in dit dorp is er te vertrouwen en vooral wie niet?
Inge Ipenburg weet met De mannen vallen een spannend verhaal neer te zetten in de setting van een lieflijk Italiaans dorpje. Haar beschrijvingen zijn gedetailleerd en hierdoor waan je je in dit kustplaatsje, je voelt de warmte, ziet en hoort de zee. Er zijn genoeg personages in het boek, toch raak je het overzicht niet kwijt. De vaart zit er prima in, deels door de korte hoofdstukken, maar vooral door de manier van schrijven die Inge Ipenburg hanteert. Ik kan haar manier van verhalend en beeldend schrijven zeer waarderen!. Aanrader ofwel Mustread!