Een vlotte actuele thriller!

Stille woede.


Billie Karlsson maakt true crime podcast series en hiervoor doet ze altijd degelijk onderzoek. Voor een interview over haar bekroonde podcast De waarheid is ze naar de tv studio gekomen, maar vlak voordat ze aan de beurt is maakt ze rechtsomkeert om twee redenen. Ze weet dat ze tijdens het interview fors aan de tand zal worden gevoeld; als het om de waarheid gaat schroomt ze niet om die bloot te leggen, ook niet als het gaat om mensen met aanzien. De tweede reden is dat ze terwijl ze wachtte in de studio een melding krijgt dat er een vrouw dood is gevonden in een schuur in Värmland. En dit is precies een bericht waarvan ze denkt dat hier haar volgende podcast serie over zou moeten gaan!

Billie heeft echter geen idee waarin ze belandt tijdens haar onderzoek!

In eerste instantie volgen we het hoofdpersonage Billie Karlsson, maar er zijn nog twee andere perspectieven; te weten die van de plaatselijke politieagent Hendrik Holm, die zeker van goede wil is, maar die zeker niet alles mee krijgt. Ondanks dat hij elke dorpsgenoot kent, doorziet hij niet iedereen. De diepgewortelde zwijgcultuur speelt een grote rol. En dan nog het perspectief van Johan Apelgren, een man met extreem rechtse ideeën. Maar Johan staat hierin niet alleen, hij stuurt een groepje mensen aan en heeft zijn plan klaar om zijn ideeën ten uitvoer te brengen.

Het verhaal wordt langzaamaan en solide opgebouwd, het hoofdthema is heel actueel, de verschillende personages hebben meerdere gezichten. Zo zijn niet alle ‘slechteriken’ puur slecht, maar hebben de omstandigheden ze vaak zo gemaakt. Dit geeft het verhaal een mooie gelaagdheid. Het is zeker geen thriller waarbij je op het puntje van je stoel zit, wat natuurlijk ook niet altijd hoeft, maar ik vond het verhaal wel echt intrigerend met geloofwaardige personages. Billie die tijdens haar onderzoek wordt geconfronteerd met mensen die er een twijfelachtige mening op na houden over hoe de samenstelling van de Zweedse bevolking zou moeten zijn is iets dat in het echt niet alleen in Zweden speelt en helaas maakt dit het boek meer dan actueel.

Stille woede verwoord een stille en sluimerende woede die in mensen aanwezig kan zijn. Mensen leven soms op hun eigen eilandje, hebben soms hun eigen waarheid, willen niet meer naar elkaar luisteren. Stevig discussiëren lijkt niet meer te kunnen zonder te eindigen in een uit de hand gelopen rel. Het zet je aan tot denken… Ik kijk uit naar het volgende boek van dit duo!