Lezersrecensie
Toen was ze weg
Met de fysieke thriller leesclub van Bibliotheek Gouda hebben we dit keer Toen was ze weg van Lisa Jewell gelezen. Dit was voor mij het eerste boek van Lisa Jewell, maar zeker niet het laatste boek.
Aan het begin maak je kennis met Ellie en haar familie. Op welk punt in haar leven Ellie zich bevindt, met haar bijles net voor het eindexamen. Maar dan van de één op de andere dag is Ellie verdwenen. Haar moeder Laurel is gebroken en kan het verlies van haar lievelingsdochter niet verwerken. Hierdoor valt het gezin uit elkaar.
Wanneer Laurel tien jaar later Floyd ontmoet, ziet ze het leven weer een beetje rooskleuriger tegemoet. Als ze kennismaakt met zijn negenjarige dochter Poppi, weet ze even niet wat ze ziet. Poppi lijkt sprekend op Ellie.
Door de fijne schrijfstijl van Lisa wordt je het verhaal ingetrokken alsof je er deel van uitmaakt. Het leest vlot, met een hele gedetailleerde beschrijving, hierdoor voel je de sfeer, de pijn, het verdriet maar ook de hoop die Laurel niet opgeeft.
Ergens voorbij de helft van het verhaal komt er meer duidelijkheid over Ellie. Dit stuk is echt intens om te lezen, op sommige momenten gewoon creepy. Het gaat onder je huid zitten en laat je niet los. Hoe meer je erover nadenkt hoe gruwelijker het wordt. Het einde was gedeeltelijk voorspelbaar maar daar had ik totaal geen moeite mee.
Tijdens de bespreking waren we het er ook allemaal over eens dat dit de beste thriller tot nu toe was die we samen lazen.
Aan het begin maak je kennis met Ellie en haar familie. Op welk punt in haar leven Ellie zich bevindt, met haar bijles net voor het eindexamen. Maar dan van de één op de andere dag is Ellie verdwenen. Haar moeder Laurel is gebroken en kan het verlies van haar lievelingsdochter niet verwerken. Hierdoor valt het gezin uit elkaar.
Wanneer Laurel tien jaar later Floyd ontmoet, ziet ze het leven weer een beetje rooskleuriger tegemoet. Als ze kennismaakt met zijn negenjarige dochter Poppi, weet ze even niet wat ze ziet. Poppi lijkt sprekend op Ellie.
Door de fijne schrijfstijl van Lisa wordt je het verhaal ingetrokken alsof je er deel van uitmaakt. Het leest vlot, met een hele gedetailleerde beschrijving, hierdoor voel je de sfeer, de pijn, het verdriet maar ook de hoop die Laurel niet opgeeft.
Ergens voorbij de helft van het verhaal komt er meer duidelijkheid over Ellie. Dit stuk is echt intens om te lezen, op sommige momenten gewoon creepy. Het gaat onder je huid zitten en laat je niet los. Hoe meer je erover nadenkt hoe gruwelijker het wordt. Het einde was gedeeltelijk voorspelbaar maar daar had ik totaal geen moeite mee.
Tijdens de bespreking waren we het er ook allemaal over eens dat dit de beste thriller tot nu toe was die we samen lazen.
1
Reageer op deze recensie
