Recensie ‘Versplinterd’

Alyssa hoort het gefluister van insecten en bloemen, net als haar moeder, die overigens al jaren in een instelling verblijft. Het is een vloek die al op hun familie rust sinds Alice een meisje was. Ja hoor, we hebben het over dé Alice van Alice in Wonderland. Dit blijkt echter een veel duisterdere plek te zijn dan het verhaal van Carroll liet uitschijnen. Alyssa wil de fouten van Alice rechtzetten, maar wie moet ze daarbij vertrouwen? Haar beste vriend (en crush) Jeb, of haar mysterieuze (en sexy) gids Morpheus?

‘Versplinterd’ is een boek dat leest als een koortsdroom. Allerlei wezentjes en landschappen trekken in sneltreinvaart aan je voorbij. Je hebt nog maar net een totaal nieuw mormeltje leren kennen, of de volgende verrassing staat al klaar. Een boek dat door de veelheid aan ‘uitvindsels’ al eens chaotisch kan aanvoelen, maar daarbij wel je fantasie werkelijk op gang brengt.

Dat maakte het voor mij zo’n fijn boek om te lezen. Ik dook Wonderland in en kwam zolang ik las niet meer boven. Ik accepteerde gewoon wat de auteur mij vertelde en kon er bijgevolg helemaal in meegaan. Resultaat? Een dolle, gekke, enge reis door een alternatieve versie van Wonderland.

Niet alleen is het fantasierijk en bij momenten best geestig, er staat ook veel op het spel. Alyssa wil de vloek doorbreken die op haar familie rust en zo haar moeder weer beter maken. Een doel dat nog niet zo makkelijk te bereiken blijkt. Ze moet er al haar kennis, herinneringen en durf voor inzetten. En gaandeweg moet ze ook nog eens met haar verwarrende gevoelens voor Jeb en Morpheus weten om te gaan.

Kortom: een wervelwind waarin ik graag meegenomen werd; op naar meer van dat in de vervolgdelen.