Recensie ‘Mijn zeven vaders’

De 7-jarige Andrev hoort tijdens een familieruzie dat zijn vader niet zijn echte vader is. De echte woont ver weg en heeft lang zwart haar, als een Indiaan, zo vertelt zijn moeder hem. Dit boek vertelt het waargebeurde verhaal van Andrev Walden, die opgroeit met vele vaders en een moeder. Het gaat over liefde, wonderen en mannen.

De situatie waarin Andrev opgroeit, is niet stabiel te noemen. Ze verhuizen vaak, de vaderfiguren veranderen voortdurend. ‘Vaderfiguur’ blijkt trouwens een term te zijn die de jongen naar eigen aanvoelen invult. Andrev past zich keer op keer aan zijn nieuwe omgeving, woonst, school en huisgenoten aan. Hij heeft een hechte band met zijn moeder, terwijl die met zijn zus en broer iets moeilijker samen te vatten is. De moeder komt enerzijds liefhebbend over, anderzijds totaal blind voor de inspanningen die ze van haar kinderen verlangt.

‘Mijn zeven vaders’ is een zeer straffe, unieke debuutroman. De auteur weet goed in de huid van zijn 7-jarige zelf te kruipen. Personages worden amper bij naam genoemd. Wel krijgen ze een bijnaam die voor de jongen perfect samenvat wie ze zijn of hoe ze zich gedragen. Naast het gezinsleven en de vaders die komen en gaan, beleef je de ontwikkeling en het opgroeien van Andrev. Je weet hoe hij denkt, wie zijn vrienden zijn en wat hij zoal uitspookt.

Het boek is dermate slim opgebouwd dat de eindscène krachtig en poëtisch aanvoelt. Eentje om nog een tijd bij stil te staan.

Kort samengevat: een aanrader voor wie houdt van gelaagde, rauwe, humoristische, meeslepende romans.