Schipperen tussen activisme en journalistiek

In 1973 wordt Kees Schaepman bureauredacteur bij het weekblad Vrij Nederland. Hij is 28 jaar oud, heeft enkele jaren op vracht- en passagiersschepen gevaren, de School voor Journalistiek In Utrecht gevolgd en is actief geweest voor het Angola Comité. Bij Vrij Nederland klimt hij op van bureauredacteur via de functie van eindredacteur tot schrijvend redacteur/reporter. In 1997 neemt hij ontslag en wordt hij redactiechef bij het internationale blad Transitions, een Engelstalig magazine dat de ontwikkelingen in Midden- en Oost-Europa na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie analyseert. Ook komt hij te werken bij de VPRO-radio en schrijft hij als freelancer of in opdracht boeken, brochures en artikelen over tal van politieke en humanitaire brandhaarden in vooral ontwikkelingslanden.
Schaepman is links-radicaal, een bevlogen activist die zijn opvattingen laat doorklinken in zijn journalistieke producten: hij schetst de wereld zoals die zou behoren te zijn en niet zoals die is. Met zijn morele overtuiging komt hij regelmatig in botsing met de hoofdredactie van Vrij Nederland. Terugblikkend op zijn journalistieke loopbaan plaatst hij steeds meer kritische vraagtekens bij zijn vroegere morele uitroeptekens en bij de onomwonden solidariteit met de onderdrukte medemensen in tal van landen. Dat geeft mooie, zij het wat oppervlakkige inkijkjes in de redactielokalen waar hij een kleine vijftig jaren werkzaam was.
Een vlot geschreven boek vol anekdotes – ook over zijn soms moeizame relaties met zijn vriendinnen – dat een aardige indruk geeft van het verglijden van de roerige en opstandige jaren zeventig met zijn ideologisch zwart-wit tegenstellingen naar een meer meervoudig gekleurd en complexer palet van opvattingen in de decennia daarna.