Geen geschikte kast voor bittere levensbagage

Dit ‘gedundrukte’ boek van de 95-jarige schrijfster Marga Mincobevat 23 korte (tot zeer korte) verhalen en de novelle Een leeg huis. Het is een zelfselectie uit eigen werk vanaf 1940 (het kinderverhaal Het lelijke knikkertje werd mooi) tot aan 2007. Een deel van de verhalen heeft een licht absurdistische inslag; in andere verhalen klinken de dramatische en trieste ervaringen van en na de Tweede Wereldoorlog door. De Joodse schijfster heeft moeten onderduiken en wist aan deportatie en moord te ontkomen. Haar ouders, broer, zus en schoonbroer werden vermoord. Het verder moeten leven terwijl zij omkwamen, het tekent het leven en het werk van Marga Minco.
De novelle Een leeg huis uit 1966 beschrijft aan de hand van observaties en terugblikken in dagboekachtige notities van drie dagen in 1945, 1947 en 1950 de moeite die de twee hoofdpersonages, de twintigers Sepha en Yona, hebben, om hun naoorlogse leven op te pakken; de ene is ‘losgeslagen’, de ander ‘vastgeslagen’: ‘Het heeft geen zin ergens anders te gaan wonen zolang je al je bagage met je mee blijft dragen, bagage waar geen enkele kast voor is.’ De huizen waarin ze wonen, zijn leeg en blijven leeg.
Zowel de verhalen als de novelle zijn geschreven in korte zinnen waarin de meest alledaagse observaties koel, zo niet onderkoeld zijn weergegeven, een kenmerkende stijl van de schrijfster van Het bittere kruid (1957). Dat maakt het lezen van de novelle en de meeste verhalen tot een beklemmende ervaring. De wereld draait elke dag zijn gewone dagelijkse kringetje af, maar Sepha en Yona tollen rond terwijl ze afschuwelijke herinneringen met zich meedragen. Werkelijk contact met de mensen om hen heen is altijd beladen, zo niet onmogelijk.