Lezersrecensie
Stilistisch sterk, inhoudelijk zwak
Een bekend gegeven: in een afgesloten, godvrezend boerenland komt
een buitenlandse familie wonen. De bewoners, incluis de kinderen,
keren zich massief tegen deze vreemde mensen met andere gewoonten,
een ander geloof, andere ideeën. Maar stilistisch zeer bijzonder en
eigenzinnig geschreven: hakkelende zinnen zonder werkwoordsvorm en
de verteller, het tienermeisje Betje, spreekt voortdurend in de
je-vorm waardoor ze haar omgeving en ook zichzelf op een afstand
bekijkt. Ze wil ook steeds minder met het boerendorp met zijn
dogmatisch christelijke geloof te maken te maken te hebben. Ze
droomt van de grote stad, een vrijere moraal, een studie
sterrenkunde. Maar ze krijgt voor die stap buiten het dorp niet de
ruimte, noch van haar ouders, noch van de plaatselijke
dominee.
Keerpunt en sleutelmoment in de roman is de plotselinge dood van haar vriendje die wel met de buitenlandse bewoners optrok waardoor ook Betje met hen in contact kwam. Na zijn dood laat ze zich steeds meer opsluiten in de eigen ‘blanke’ vriendenkring en de xenofobe moraal van het boerendorp. En de tieners van het dorp, ook Betje, gaan over tot een radicale daad om het kwaad in het dorp uit te roeien. Een dramatische ontknoping.
Maar die komt in het boek zo laat en zo onverwacht en zo heftig dat die ongeloofwaardig is. De roman lijdt daardoor aan een gebrek aan psychologische diepgang.
Keerpunt en sleutelmoment in de roman is de plotselinge dood van haar vriendje die wel met de buitenlandse bewoners optrok waardoor ook Betje met hen in contact kwam. Na zijn dood laat ze zich steeds meer opsluiten in de eigen ‘blanke’ vriendenkring en de xenofobe moraal van het boerendorp. En de tieners van het dorp, ook Betje, gaan over tot een radicale daad om het kwaad in het dorp uit te roeien. Een dramatische ontknoping.
Maar die komt in het boek zo laat en zo onverwacht en zo heftig dat die ongeloofwaardig is. De roman lijdt daardoor aan een gebrek aan psychologische diepgang.
1
Reageer op deze recensie