Aardige verhalenbundel

Deze verhalenbundel is het debuut van Arthur Japin. Wat mij meteen opviel is dat de onderwerpkeuze al heel erg in de richting gaat van latere (succesvolle) romans van hem. Hij schrijft graag over mensen die zich aan de (rafel-)randen van de maatschappij bevinden. Zoals bijvoorbeeld de hoer in het schip van Columbus bijvoorbeeld (zie de analogie met “Een Schitterend Gebrek”, dat handelt over een hoer in Amsterdam) en het verhaal over circusartiesten (zie de analogie met “De Grote Wereld” dat ook over het circus gaat). Vaak zijn het ook historische verhalen, zoals de genoemde voorgaande voorbeelden.
De kenmerkende schrijfstijl van Japin laat zich in deze verhalen ook al zien. Ik moet zeggen dat die bij mij niet altijd aansloeg. Soms zijn het oorspronkelijke gedachten en originele vondsten die Japin op je loslaat, maar even vaak verzandt Japin in een onduidelijk proza dat bij mij zorgde voor een verslapping van de aandacht.
Al met al kan ik dus zeggen dat ik niet heel erg positief ben over het boek. Sommige verhalen zijn aardig, andere vond ik toch wel minder en weinig zeggend.