Een lijvig werk dat niet verveelt

Als succesvol fantasy-auteur overstappen naar het thrillergenre is een risico. Stephenie Meyer slaagde hierin echter wonderwel. Na de ‘Twilight’-reeks en Zielen zet ze met De Chemicus een thriller van formaat neer. En dat formaat slaat niet alleen op het aantal pagina’s maar zeker ook op de kwaliteit. Er zit duidelijk veel research achter dit verhaal. Getuige hiervan de diverse mensen met niet alledaagse beroepen die ze in haar dankwoord vermeldt.

Dokter Juliana Fortis werkte ooit voor de Amerikaanse geheime dienst en was bekend onder de naam De Chemicus. Tegenwoordig blijft ze zelden lang op dezelfde plek en verandert regelmatig van naam en achtergrond. Ze vertrouwt niemand en is steeds op haar hoede voor een moordaanslag. Haar vroegere werkgever wil haar dood omdat ze nog steeds over zeer gevoelige informatie beschikt. Dan krijgt ze een aanbod van een vroegere collega, waardoor ze de kans zou kunnen krijgen op een normaal leven. Ze twijfelt aan zijn oprechtheid maar gaat toch op het aanbod in. Dat betekent dat ze nog meer gevoelige informatie moet inwinnen en dat brengt haar weer in levensgevaar. Dit wordt haar gevaarlijkste missie ooit maar als ze slaagt, krijgt ze wel haar leven terug.

Meyer is sterk in het neerzetten van haar personages. Dokter Fortis is een meedogenloze vrouw met amper sociale vaardigheden. Daniel is de enigszins naïeve, emotionele man die als een blok valt voor Alex (dokter Foster). Door het hele verhaal blijven deze karaktertrekken consequent aangehouden, waardoor alle handelingen en emoties kloppen als een bus en de personages echt tot leven komen.

De Chemicus begint met de vlucht van Alex voor haar ex-werkgever omdat ze te veel geheimen over hun werking kent. De middelen die ze hierbij gebruikt lijken maniakaal en overdreven, maar die vallen in het niets bij de ondervragingstechnieken die ze hanteert. Omwille van de medische termen en benamingen van de chemische middelen is het soms opzoekwerk om te begrijpen waar het precies over gaat, maar ook als dat opzoekwerk niet gebeurt blijft het verhaal heel goed te volgen.

Meyer’s schrijfstijl is duidelijk, onomwonden en direct met een goede balans tussen beschrijvingen en dialogen. Het verhaal verveelt nergens maar toch had het middengedeelte iets compacter mogen zijn, hoewel dit geen afbreuk doet aan de kwaliteit van De Chemicus. Het is geen boek dat je even tussendoor openslaat. Je neemt er best je tijd voor om van elk hoofdstuk te genieten en het de volle aandacht te schenken die het verdient.

De Chemicus zal vermoedelijk extreme reacties oproepen. Voor de ene zal het te gedetailleerd en daarom langdradig zijn, voor de andere net intrigerend door deze details. Een alledaags verhaal is het allerminst.   

Stephenie Meyer werd met de 'Twilight'-reeks een bestsellerauteur in het fantasy-genre. Zal ze het met haar thrillers even goed doen? Volgens haar biografie is ze slechts 1,63m groot, maar ze is zeker een ‘grande dame’ waarmee rekening zal moeten gehouden worden in de dichtbevolkte wereld van de thrillerauteurs.