Huis van herinneringen

In 'Het huis van herinneringen' maken we kennis met de 94-jarige Eleanor. Een bijzondere vrouw die al een lang leven achter zich heeft. Ze staat op het punt om naar een verzorgingshuis te verhuizen, maar moet eerst al haar bezittingen nog uitgezocht hebben. En dat zijn er nog al wat. Maar omdat ze niet wil dat haar familie zich daarmee bezighoudt, komt er een voor haar vreemde in huis om haar te helpen: Peter.

Eleanor heeft in haar leven van alles vergaart en Peter moet dan ook een hoop werk verzetten. Boeken, oude recepten, boodschappenbriefjes, hij komt van alles tegen. Op deze manier maakt hij steeds meer kennis met Eleanor en met het leven dat zij gehad heeft. Hij voelt zich betrokken bij haar, raakt geïntrigeerd. Als hij op een stapel liefdesbrieven stuit die een hoop vragen oproepen, wil hij daar dan ook meer van weten. Eleanor besluit, na al die jaren, eindelijk haar geheim uit de doeken te doen, om een deur naar het verleden te openen en haar verhaal eindelijk met iemand - een vreemde - te kunnen delen.

Hoewel het verhaal wat dan komt qua inhoud redelijk voorspelbaar is, wordt het op een mooie en invoelende manier gebracht. Je leeft helemaal mee met Eleanor en wilt verder lezen, mee in de geschiedenis duiken en horen hoe het afloopt. Nicci Gerrard heeft een mooie vertelstijl en neemt je zo goed op in het verhaal. Ze laat een mooie band opbloeien tussen Peter en Eleanor, en zet deze personages op overtuigende wijze neer. Ze maakt een geloofwaardig en herkenbaar verhaal. Een verhaal over liefde en verdriet.