Rauw en nietsontziend

Het boek Kaddisj voor een kut bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel schetst een rauw beeld van het leven van instellingskinderen. Dit deel is een intern monoloog in de tweede persoon van een persoon die zijn leven in een instelling in herinneringen uiteenzet. Dit gebeurt aan de hand van herinneringen die zich opdringen tijdens een begrafenismis van een van zijn lotgenoten, Gianna, ook een instellingskind.

Verhulst heeft een hele eigen, unieke vertelstijl. Op een bepaalde manier bloemrijk, maar toch niets verhullend, rauw en recht voor zijn raap. Gianna wordt in het eerste deel als symbool gezet voor het lot van instellingskinderen, de onbeduidendheid van hun leven, de vergetelheid van hun bestaan.

"En als jij, jij zowel als al die anderen hier aanwezig, naar die kist vlak voor het altaar keken, dan moesten jullie beseffen dat Gianna's begrafenis perfect inwisselbaar kon zijn met die van jullie. Het zou amper verschil hebben gemaakt wie van jullie daar te gisten lag; de offerschaal zou er die dag niet beter bij gevaren hebben."

Er zit ook een zekere wrange... (lees verder op http://boek-aholic.blogspot.nl/2014/09/recensie-dimitri-verhulst-kaddisj-voor.html)