Een aangrijpend verhaal, maar mist wat diepgang.

Als aan het begin van het semester de leerlingen van Opportunity High School zich in de aula bevinden om te luisteren naar de standaard toespraak van de directeur ontvouwt zich een waar drama.
Een jongen van de school heeft de deuren van de aula afgesloten waardoor de leerlingen, samen met hun leerkrachten als ratten in de val zitten. Hij opent het vuur en schiet de één na de ander neer.
Het boek vertelt wat er gebeurt in de 54 minuten vanaf dat dit drama begon.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van diverse leerlingen.
Zo zijn niet alle leerlingen in de aula, maar door omstandigheden zijn er een aantal buiten het schoolgebouw. We lezen over de angst en de onmacht van jongeren in de aula, maar ook van degene die buiten zijn, hoe zij wel of niet handelen. Daar waar de ene leerling blokkeert reageert de ander heldhaftig. Hoe ga je om met het feit dat je de dood recht in de ogen kijkt?

De tekst wordt afgewisseld met korte berichten op social media. iets wat voor mij persoonlijk geen toevoeging was, het haalde mij meer uit het verhaal.
Marieke Nijkamp weet de lezer zeker te boeien met dit boek. Het is een actueel onderwerp over schietpartijen op scholen en alleen al daarom spreekt het aan. haar manier van schrijven speelt ook een rol. Door de relatief makkelijke zinnen leest het makkelijk.

De personages hadden van mij dieper mogen worden uitgediept. Alhoewel angst en onmacht naar voren komen, blijft de diepere emotie achterwege. De echte paniekgevoelens, of de dieperliggende gevoelens en een uitgebreidere uitleg over de motivatie van de schutter zouden het boek sterker hebben kunnen maken als deze aanwezig zouden zijn geweest. Doordat dit niet geheel aanwezig is, voelt het boek wat afstandelijk.
Het verhaal is aangrijpend, maar er had veel meer in gezeten.