De Magycker-reeks van Adrian Stone doet dit genre eer aan

In het eerste deel van de nieuwe fantasie serie van Adrian Stone maken we kennis met Marit en haar broertje Auric. Auric is autistisch en dit zorgt er voor dat Marit regelmatig problemen moet oplossen. Wanneer op een dag een delegatie van Magyckers naar hun stad toe komt om rotsen weg te halen met behulp van een spreuk, wil Auric dit aanschouwen. Magyckers zijn immers die enige die spreuken kennen en deze worden meteen na het uitspreken weer uit hun geheugen gewist. Totdat blijkt dat de spreuk herhaalt wordt. De inwoners van Aimerey openen een klopjacht op de dader en laat deze dader nou net Auric zijn. Marit moet er alles aan doen om Auric uit de handen van de Magyckers te houden en krijgt hierbij hulp van Eamon. Maar kan ze iemand die ze niet kent wel vertrouwen?

Dit boek grijpt je bij regel 1 en laat je pas los bij de laatste zin. Ook wanneer je totaal onbekend bent met het fantasie genre blijft dit een boek wat je wilt lezen. De autistische Auric is een jongen die je intrigeert en je wilt weten wat er in zijn hoofd afspeelt. Gedurende het verhaal blijkt dit meer te zijn dan in eerste instantie gedacht wordt en hierdoor krijg je begrip voor zijn daden. Samen met Marit zijn dit twee hoofdpersonages waarvoor je empathie krijgt en hierdoor wil je verder lezen in hun wereld. Het verhaal is vlot geschreven en ondanks dat er veel personages geïntroduceerd worden, met niet altijd de makkelijkste namen, kun je het verhaal goed volgen.

De kaft heeft daarnaast ook een grote aantrekkingskracht en het zou zo een plek kunnen zijn waar game of thrones zich kan afspelen. Hopelijk wordt deze stijl ook in de vervolgdelen toegepast want het is een waar plaatje om deze serie in je boekenkast te hebben staan.

Dit boek is gewoon 5 sterren waard en het enige nadeel is het lange wachten op deel 2.