Meer dan veertig jaar later nog steeds relevant

Een onderwijzer gaat op zoek naar het verhaal achter een ophefmakende moord op een oud-leerling. Modelzoon Johan en modeldochter Immihan werden verliefd. Geen van de ouders mocht het weten. Tot de vader van Immihan in Turkije een bruidegom opduikelt voor zijn dochter en binnen de paar weken met haar naar Turkije wil om haar daar te doen trouwen. Het leidt uiteindelijk tot de moord op Johan door de vader. Wat is daar gebeurd? De verteller spreekt met Johans zus en ouders, met Immihan, en met Immihans vader Yusuf Kelman, en krijgt van Immihan enkele brieven die het koppel had uitgewisseld. Daarmee construeert Swartenbroekx een behoorlijk spannend verhaal waarbij de getuigenissen mekaar afwisselen en alsmaar korter worden naarmate het fatale moment nadert. Best goed gedaan, al komt het nu wat oubollig over. Maar je kan er niet naast kijken hoeveel aspecten ook vandaag, 43 jaar later, nog relevant zijn. En Swartenbroekx’ woedende epiloog, waarin hij in hoofdletters claimt dat er een cel leegstaat voor zij die Yusuf naar hier hebben gehaald zonder hem voor te bereiden op hoe anders het leven hier is, zou ook vandaag nog, “Hoofden van Lebak”-gewijs, naar de kop van de machthebbers mogen geslingerd worden.