Respect voor verpleegkundige in de (acute) psychiatrie

Willem Keizer studeerde filosofie en rechten en volgende de opleiding tot psychiatrische verpleegkundige. Hij werkte op een HIgh Care Afdeling en in een Vroeg Interventie Psychose Team. Momenteel is hij werkzaam bij de Spoedeisende Psychiatrie Amsterdam.

De psychiatrie is een bijzondere tak van sport. Zelf ben ik al jaren werkzaam in de (ouderen-) zorg waar je wel af en toe wel eens te maken hebt met psychiatrische ziektebeelden maar dat is niet te vergelijken met het werken op een High Care Afdeling waar de hoofdpersonage in het boek werkzaam is.
In dit verhaal krijgen we een kijkje achter de schermen van de acute psychiatrie. Jesse is een jone verpleegkundige die een avonddienst draait terwijl buiten de sneeuw naar beneden dwarrelt. Na een hectische overdracht volgt een al net zo hectische dienst.
De meest uiteenlopende casustiëk komt langs en het is een kwestie van voortdurend aan staan, actie-reactie, meebewegen en aansturen. Het vergt heel wat van Jesse en zijn collega's om alles in goede banen te leiden. De patiënten zijn uniek, markant en zijn bij elkaar op een afdeling gezet. Hier hebben zij niet voor gekozen en dat geeft ook weer interactie met de andere lotgenoten.

Willem Keizer heeft een fijne vertelstel. Zijn eigen ervaringen heeft hij verwerkt in een mooie toegangelijke roman. De vaktermen zijn voor iemand die niet uit de zorg komt soms wat ingewikkeld maar de meeste worden ter plekke uitgelegd zonder dat het storend is voor het tempo van het verhaal. Het chronologisch vertelde verhaal veranderd af en toe van perspectief, dan gaan we over naar een van de patiënten en hoe zij denken en ervaren. Dat vind ik af en toe wat rommelig lezen. Ik snap de opzet maar ik vond het niet altijd meerwaarde op dat moment van het verhaal. Ik vond het niet prettig lezen, qua vertelstijl. Je zit net lekker in het verhaal en dan is er die onderbreking.
Aan de andere kant snap ik dat de auteur hier voor heeft gekozen. Het menselijk brein is een wonderlijk iets en is niet te bevatten. Op deze wijze doet hij een poging om die beleving wel over te brengen.

"waanzin in sneeuw' heeft een mooi passende cover (wat ik nog even wilde benoemen) en geeft een beeld van het werken in de psychiatrie waarbij je respect krijgt (als je dat nog niet had) voor het werk wat de verpleegkundige daar moeten verrichten. Een vak apart, iets wat je niet uit de boekjes leert maar moet ervaren.