must read !

Na het lezen van haar eerdere boeken ( Paaz, ,Up, houden van mannen) was ik al fan van deze auteur. Vanwege haar fijne vertelstijl met de nodige humor. Toen dit boek verscheen en ik een heel gemene teaser las ( het eerste hoofdstuk en daarna maar wachten tot het boek verscheen), wist ik dat ik dit zeker zou willen lezen.

Het verhaal gaat over Alex en wordt verteld vanuit haar perspectief. Alex heeft autisme maar die diagnose heeft zij nog niet voor haar zelf paraat. Ze leeft vanuit haar eigen geschreven handboeken, heeft het druk met aanpassen en maskeren in het dagelijks leven en op haar werk . Dit valt haar zwaar want als je alles letterlijk neemt en je blijft verbazen over andere mensen en hun gewoonten kost dat een hoop energie. Als een grens is bereikt komt haar hersenstorm die zij dan maar moet uit zien te zitten.
Ze woont bij haar moeder in hetzelfde gebouw en als deze in het ziekenhuis terecht komt gaat de deurbel en komt iemand een hond retour brengen (die haar moeder had gefokt). Deze hond ( Alex noemt hem ook in het begin 'hond') si een niet meer functionerende hulphond en moet Alex voor hem zorgen. 'hond' is een mensenmagneet en Alex wil geen mensen . 'hond' wil aandacht en contact iets wat Alex niet op haar prioriteitenlijst heeft staan.
Alex wil haar oude leven terug en haar dierenarts (en oude schoolvriend) laat haar weten dat als hij goed gaat eten hij wel een herplaats adres kan vinden. Alex gaat deze uitdaging aan ( en nog veel meer), 'hond' krijgt langzaam een pootje tussen de deur en wordt bij zijn naam Billy genoemd.
Naast deze uitdaging moet Alex zien te dealen met een nieuwe collega op kantoor, de lessen die zij moet geven en daarbij de omgang met studenten, haar moeder in het ziekenhuis, haar zus en het contact met haar dierenarts. En dat is veel, heel veel.

Wat een geweldig boek! Naast Het onderwerp wat mij aan het hart ligt ( in verband met een lieverd in mijn omgeving met autisme, wat veel herkenning geeft in het strugglen van Alex) is het verhaal heel luchtig, vol humor en een heerlijk leestempo.
Of je wilt of niet, en je soms de acties van Alex niet helemaal snapt, sluit je haar in je hart net als hulphond Billy. De auteur heeft zelf autisme en haar ervaringen verwerkt in het verhaal. Ik denk dat je hierdoor een heel realistisch en eerlijk verhaal voor je neus hebt gekregen als lezer. Er komen zaken / situaties voorbij waar je geen benul van hebt als je geen ervaring hebt met autisme en in dat opzicht is het ook nog een eye-opener.

Al vanaf de eerste pagina's had ik herkenning en 'oh ja ' momenten tijdens het lezen. Door de directheid en eerlijkheid van Alex heb ik het boek ook met een flinke glimlach gelezen en naast de nodige dosis humor waren er ook hele ontroerende momenten en emotionele stukken.

Naast zorgen voor haar zelf en mogen uitkomen voor wie ze zelf is ontdekt ze ook wie en wat er belangrijk is in haar leven, ontdekt ze dat er ook nog zoiets als liefde bestaat en blijkt dat ze niet overal een handboek voor bij de hand heeft en er toch altijd onverwachte dingen kunnen gebeuren. Daar ontkom je niet aan , hoe je je best ook doet, een soms ziijn die onverwachte dingen ook heel fijn.

Een verhaal over autisme, maar vooral over vriendschap en liefde. Ook die tussen mens en dier. Over normaal willen zijn en moeten uitvinden wat normaal dan is.

Ik kan dit verhaal van harte aanbevelen!