Lezersrecensie
Lezen over blubber, driftbuien, boos zijn en het weer goed maken
Beatrice Alemagna komt uit Italië en haar werk is daar al vele malen bekroond. Ze heeft al een dertigtal boeken op haar naam staan die zij zowel schreef als illustreerde. Haar aparte tekenstijl is origineel net als de onderwerpen waar ze over gaan.
De blubberkoningin gaat over Yuki, die gooit in een boze bui de huissleutels in de put. Daar krijgt ze wel spijt van dus er zit niets anders op dan in de put te duiken en de huissleutels er weer uit te halen. Eenmaal in de put gedoken komt ze echter in het blubberrijk van de blubberkoningin. Die vind dat Yuki daar maar moet blijven wonen want daar wonen alle boze kinderen. De blubberkoningin is gemaakt van blubber en takjes en als je boos bent tegen haar dan groeit ze en doe je lief dan krimpt ze. Ze laat Yuki haar rijk zien en Yuki leert over boos zijn, woede buien, ruzie en hoe fijn het kan zijn het weer goed te maken.
Wat een bijzonder verhaal en wat een mooie boodschap zit er in. De cover laat Yuki met haar gele jas er al uit springen. Lopend door het verhaal, en het rijk van koningin Blubber, valt ze sowieso op met haar gele jasje. Daarnaast doet de grauwe koningin wel boos maar als je goed kijkt straalt ze toch ook wel wat anders uit.
Als je het boek oppakt en wat snel bladert denk je misschien wat een bedompte en saaie boel maar als je het dan daadwerkelijk gaat lezen (en bekijken) blijken er veel details in de illustraties te zitten. Eigenlijk kijk je je ogen uit. De tekst is toegankelijk en duidelijk te begrijpen. De jonge lezer leert hier wat meer over emoties en dat zij er mogen zijn maar ook dat je sommige dingen wel moet uitspreken of moet oplossen.
Een wijze les in een mooi, toch wel hier en daar grappig en aandoenelijk jasje (wat je op het eerste gezicht niet zou verwachten).
De blubberkoningin gaat over Yuki, die gooit in een boze bui de huissleutels in de put. Daar krijgt ze wel spijt van dus er zit niets anders op dan in de put te duiken en de huissleutels er weer uit te halen. Eenmaal in de put gedoken komt ze echter in het blubberrijk van de blubberkoningin. Die vind dat Yuki daar maar moet blijven wonen want daar wonen alle boze kinderen. De blubberkoningin is gemaakt van blubber en takjes en als je boos bent tegen haar dan groeit ze en doe je lief dan krimpt ze. Ze laat Yuki haar rijk zien en Yuki leert over boos zijn, woede buien, ruzie en hoe fijn het kan zijn het weer goed te maken.
Wat een bijzonder verhaal en wat een mooie boodschap zit er in. De cover laat Yuki met haar gele jas er al uit springen. Lopend door het verhaal, en het rijk van koningin Blubber, valt ze sowieso op met haar gele jasje. Daarnaast doet de grauwe koningin wel boos maar als je goed kijkt straalt ze toch ook wel wat anders uit.
Als je het boek oppakt en wat snel bladert denk je misschien wat een bedompte en saaie boel maar als je het dan daadwerkelijk gaat lezen (en bekijken) blijken er veel details in de illustraties te zitten. Eigenlijk kijk je je ogen uit. De tekst is toegankelijk en duidelijk te begrijpen. De jonge lezer leert hier wat meer over emoties en dat zij er mogen zijn maar ook dat je sommige dingen wel moet uitspreken of moet oplossen.
Een wijze les in een mooi, toch wel hier en daar grappig en aandoenelijk jasje (wat je op het eerste gezicht niet zou verwachten).
1
Reageer op deze recensie
