Lezersrecensie
Hier en daar rommelig maar boeiend roman idee
titel tussen de dagen
auteur Luc Vandromme
uitgeverij Godijn Publishing
Luc Vandromme is pedagoog, schrijver, beeldend kunstenaar en jazz-zanger. Hij publiceerder eerder zeven romans voordat deze titel uitkwam. Zijn verschillende manieren van kunst uiten wilde hij vangen in dit boek. In de beschouwing na het 500 pagina's tellende verhaal verteld hij dat hij 'jazz wilde schrijven'. Jazz is improviseren, een thema kiezen en iets laten ontstaan. Voor het verhaal koos hij het thema tijd, met name de Gregoriaanse kalender werd het basis thema.
IN 1582 werd deze kalender ingevoerd maar daarvoor moesten er tien dagen worden geschrapt. Het wie, wat, hoe en waarom liet voldoende stof tot nadenken over. Daarnaast wilde hij, net als in de jazz een ABA-structuur volgend. Een A gedeelte, een B gedeelte die met een 'bridge'in verbinding kwamen te staan.
Het ritme gebasseerd op tien ( tien pagina's) maar eigenlijk het gewoon laten gebeuren.
Gewaagd en gedurft, dat zeker, maar was het in mijn ogen geslaagd?
Aangetrokken door de cover, waarbij de foto je doet denken aan voorbij gaande tijd en het lezen van de achterflap was ik meteen nieuwsgiering naar de link in het verhaal.
Even kort de inhoud ( kort naar de tekst op achterzijde):
Twee verhalen :
het ene speelt zich af in het Italië van de zestiende eeuw. Wetenschappelijk onderzoek staat haaks op de heerschappij van de paus en de katholieke kerk. Een vrouwonvriendelijke maatschappij vol machtsmisbruik en geweld.
De vader van Misa voert experimenten uit met zijn gezin, elk experiment duurt tien dagen, met ernstige gevolgen. Misa weet deze situatie te ontvluchten maar wederom zal geweld haar deur niet voorbij gaan.
In het andere verhaal zijn wij in het heden. Mauro is docent aan de hogeschool. HIj staat in zijn werk voor een nieuwe uitdaging en thuis krijgt hij een onverwerkt trauma voor de kiezen die drukt op zijn gezin. Zijn kinderen gaan op kamp ( tien dagen) en zijn vrouw gaat met haar vriendin op vakantie om zich op zichzelf en haar huwelijk te bezinnen. Mauro zal zijn eigen stuk verwerking moeten gaan ondergaan.
In beiden verhalen is een trauma uit het verleden die invloed heeft op het doen en laten van de karakters in het heden.
Leeservaring
Had ik de beschouwing als eerste gelezen had ik het boek denk meteen aan de kant gelegen. (dus maar goed dat ik dat niet deed).
Jazz is niet mijn muziekstijl. Ik vind het rommelig, chaotisch en druk. Dus bij het idee dat een boek is opgebouwd als een jazz-stuk zou ik denk al bang zijn mij niet genoeg te kunnen concentreren op het geheel.
Gelukkig kon ik onbevangen het verhaal instappen.
De vertelstijl is laagdrempeling al weet de auteur zich van heel mooie zinnen te bedienen. Maar omdat het in eenvoudige taal is wordt het niet wollig of langdradig.
Het verspringen in het tijd van de zestiende eeuw naar deze eeuw is duidelijk gedaan. Bij elk hoofdstuk staat de naam van het hoofdkarakter ( Mauro of Misa plus jaartal). Hierdoor kan je het geheel goed volgen.
Het zijn echter twee ogenschijnlijke geheel andere verhalen waardoor je je al lezend toch af blijft vragen waar blijft de link tussen beiden, en is deze er wel.
De verhalen zijn goed uitgewerkt en hadden voldoende verdieping al ging mijn voorkeur sterk uit naar de verhaallijn van Misa. Dit is mij persoonlijke voorkeur. Ik hou meer van historische verhalen dan romans die in het heden afspelen.
Het tijdsbeeld van de zestiende eeuw was goed uiteen gezet.
Persoonlijk denk ik dat de auteur door alleen het verhaal van Misa te vertellen ook een heel mooi verhaal had weg kunnen zetten.
Ik zag niet altijd de meerwaarde naar het schakelen tussen de verhalen. Dat kwam pas na zo een tweederde van het boek. En uiteraard achteraf toen ik de 'tien' theorie uit de beschouwing las. Toen vielen nog meer kwartjes op zijn plaats. En kon ik de thema's er nog meer uithalen.
'Tussen de dagen " is een roman waar je voor moet gaan zitten. Het laat zich niet tussendoor lezen en vergde, voor mij , wat concentratie op in te komen. Maar door de boeiende vertelstijl van Vandromme was ik al snel vertrokken, in een reis door de tijd.
auteur Luc Vandromme
uitgeverij Godijn Publishing
Luc Vandromme is pedagoog, schrijver, beeldend kunstenaar en jazz-zanger. Hij publiceerder eerder zeven romans voordat deze titel uitkwam. Zijn verschillende manieren van kunst uiten wilde hij vangen in dit boek. In de beschouwing na het 500 pagina's tellende verhaal verteld hij dat hij 'jazz wilde schrijven'. Jazz is improviseren, een thema kiezen en iets laten ontstaan. Voor het verhaal koos hij het thema tijd, met name de Gregoriaanse kalender werd het basis thema.
IN 1582 werd deze kalender ingevoerd maar daarvoor moesten er tien dagen worden geschrapt. Het wie, wat, hoe en waarom liet voldoende stof tot nadenken over. Daarnaast wilde hij, net als in de jazz een ABA-structuur volgend. Een A gedeelte, een B gedeelte die met een 'bridge'in verbinding kwamen te staan.
Het ritme gebasseerd op tien ( tien pagina's) maar eigenlijk het gewoon laten gebeuren.
Gewaagd en gedurft, dat zeker, maar was het in mijn ogen geslaagd?
Aangetrokken door de cover, waarbij de foto je doet denken aan voorbij gaande tijd en het lezen van de achterflap was ik meteen nieuwsgiering naar de link in het verhaal.
Even kort de inhoud ( kort naar de tekst op achterzijde):
Twee verhalen :
het ene speelt zich af in het Italië van de zestiende eeuw. Wetenschappelijk onderzoek staat haaks op de heerschappij van de paus en de katholieke kerk. Een vrouwonvriendelijke maatschappij vol machtsmisbruik en geweld.
De vader van Misa voert experimenten uit met zijn gezin, elk experiment duurt tien dagen, met ernstige gevolgen. Misa weet deze situatie te ontvluchten maar wederom zal geweld haar deur niet voorbij gaan.
In het andere verhaal zijn wij in het heden. Mauro is docent aan de hogeschool. HIj staat in zijn werk voor een nieuwe uitdaging en thuis krijgt hij een onverwerkt trauma voor de kiezen die drukt op zijn gezin. Zijn kinderen gaan op kamp ( tien dagen) en zijn vrouw gaat met haar vriendin op vakantie om zich op zichzelf en haar huwelijk te bezinnen. Mauro zal zijn eigen stuk verwerking moeten gaan ondergaan.
In beiden verhalen is een trauma uit het verleden die invloed heeft op het doen en laten van de karakters in het heden.
Leeservaring
Had ik de beschouwing als eerste gelezen had ik het boek denk meteen aan de kant gelegen. (dus maar goed dat ik dat niet deed).
Jazz is niet mijn muziekstijl. Ik vind het rommelig, chaotisch en druk. Dus bij het idee dat een boek is opgebouwd als een jazz-stuk zou ik denk al bang zijn mij niet genoeg te kunnen concentreren op het geheel.
Gelukkig kon ik onbevangen het verhaal instappen.
De vertelstijl is laagdrempeling al weet de auteur zich van heel mooie zinnen te bedienen. Maar omdat het in eenvoudige taal is wordt het niet wollig of langdradig.
Het verspringen in het tijd van de zestiende eeuw naar deze eeuw is duidelijk gedaan. Bij elk hoofdstuk staat de naam van het hoofdkarakter ( Mauro of Misa plus jaartal). Hierdoor kan je het geheel goed volgen.
Het zijn echter twee ogenschijnlijke geheel andere verhalen waardoor je je al lezend toch af blijft vragen waar blijft de link tussen beiden, en is deze er wel.
De verhalen zijn goed uitgewerkt en hadden voldoende verdieping al ging mijn voorkeur sterk uit naar de verhaallijn van Misa. Dit is mij persoonlijke voorkeur. Ik hou meer van historische verhalen dan romans die in het heden afspelen.
Het tijdsbeeld van de zestiende eeuw was goed uiteen gezet.
Persoonlijk denk ik dat de auteur door alleen het verhaal van Misa te vertellen ook een heel mooi verhaal had weg kunnen zetten.
Ik zag niet altijd de meerwaarde naar het schakelen tussen de verhalen. Dat kwam pas na zo een tweederde van het boek. En uiteraard achteraf toen ik de 'tien' theorie uit de beschouwing las. Toen vielen nog meer kwartjes op zijn plaats. En kon ik de thema's er nog meer uithalen.
'Tussen de dagen " is een roman waar je voor moet gaan zitten. Het laat zich niet tussendoor lezen en vergde, voor mij , wat concentratie op in te komen. Maar door de boeiende vertelstijl van Vandromme was ik al snel vertrokken, in een reis door de tijd.
1
Reageer op deze recensie
