Lezersrecensie
Hoe Astrid Sy kunst tot leven brengt
Ik zeg het niet snel, maar wauw - wat een prachtig boek heeft Astrid Sy geschreven!
Toen ik het boek voor het eerst zag, was ik meteen onder de indruk van de cover. Dat jongetje dat zo alleen, maar dapper in de dakgoot staat… Wat doet hij daar, en wat heeft hij te vertellen? In het boek vind je voorin een overzicht van het Rijksmuseum, waardoor je je als lezer beter kunt oriënteren en het gevoel van plaats en sfeer versterkt wordt.
Al in de proloog wordt je meegezogen in het verhaal. Met weinig woorden weet Astrid Sy meteen de toon te zetten. De spanning spat van de pagina’s en maakt dat je voortdurend verder wil lezen. Het is niet makkelijk dit boek tussendoor weg te leggen.
Het verhaal is opgedeeld in drie delen, met korte, vlot leesbare hoofdstukken. We volgen Freddie, de glazenwasser van het Rijksmuseum. In deel 1 ontdekt hij zijn bijzondere gave en leert hij Rembrandt kennen. In deel 2 gaan ze samen op zoek naar de drie bouwstenen van een mysterieuze tijdmachine en in deel 3 ontrafelen ze wie deze tijdmachine in handen probeert te krijgen en hoe het verleden ons heden beïnvloedt.
Het verhaal is zó levensecht geschreven, dat het voelt alsof je naar een film kijkt.
Je weet dat het grotendeels fantasie is en dat veel elementen in het echte leven onmogelijk zijn, maar toch voelt alles volkomen geloofwaardig aan. De overgangen tussen heden en verleden verlopen zeer vloeiend, zodat je als lezer de draad niet kwijt raakt.
Heel slim en creatief is ook hoe de momenten waarop de schilderijen tot leven komen, letterlijk zijn omlijst met een schilderijlijst. Een subtiele, maar krachtige visuele uiting die perfect past bij het verhaal. Ook zijn de personages goed uitgewerkt: je leeft echt mee met Freddie en Rembrandt, en zelfs de schurken roepen allerlei emoties op.
Naast dat het een ontzettend spannend, gelaagd en prachtig verhaal is, steek je er ook nog wat van op. Dit boek is een schoolvoorbeeld van hoe je kunst tot leven kunt brengen, zelfs voor mensen die denken dat kunst niets voor hen is. Je leert veel over het Rijksmuseum en over verschillende schilderijen en hun achtergrond.
En dan is er nog het nawoord, waarin Astrid Sy duiding geeft aan feit en fictie. Ze benadrukt dat we de geschiedenis niet moeten verdoezelen met stilzwijgen of verzachtende taal. En hoe waardevol dat eerst in het boek en daarna in het nawoord op respectvolle en leerzame wijze de naamgeving van het schilderij Het Negerinnetje wordt besproken.
Kortom: chapeau! Wat een fijn, gelaagd en belangrijk boek. Een geschenk voor de mensheid in het algemeen, maar vooral voor de vele volwassenen en kinderen voor wie musea een ver-van-hun-bed show zijn. Dichter bij kunst dan dit kom je alleen in het museum zelf - en zelfs dan beleef je de kunst zelden op zo’n persoonlijke en aansprekende manier als in dit boek.
Toen ik het boek voor het eerst zag, was ik meteen onder de indruk van de cover. Dat jongetje dat zo alleen, maar dapper in de dakgoot staat… Wat doet hij daar, en wat heeft hij te vertellen? In het boek vind je voorin een overzicht van het Rijksmuseum, waardoor je je als lezer beter kunt oriënteren en het gevoel van plaats en sfeer versterkt wordt.
Al in de proloog wordt je meegezogen in het verhaal. Met weinig woorden weet Astrid Sy meteen de toon te zetten. De spanning spat van de pagina’s en maakt dat je voortdurend verder wil lezen. Het is niet makkelijk dit boek tussendoor weg te leggen.
Het verhaal is opgedeeld in drie delen, met korte, vlot leesbare hoofdstukken. We volgen Freddie, de glazenwasser van het Rijksmuseum. In deel 1 ontdekt hij zijn bijzondere gave en leert hij Rembrandt kennen. In deel 2 gaan ze samen op zoek naar de drie bouwstenen van een mysterieuze tijdmachine en in deel 3 ontrafelen ze wie deze tijdmachine in handen probeert te krijgen en hoe het verleden ons heden beïnvloedt.
Het verhaal is zó levensecht geschreven, dat het voelt alsof je naar een film kijkt.
Je weet dat het grotendeels fantasie is en dat veel elementen in het echte leven onmogelijk zijn, maar toch voelt alles volkomen geloofwaardig aan. De overgangen tussen heden en verleden verlopen zeer vloeiend, zodat je als lezer de draad niet kwijt raakt.
Heel slim en creatief is ook hoe de momenten waarop de schilderijen tot leven komen, letterlijk zijn omlijst met een schilderijlijst. Een subtiele, maar krachtige visuele uiting die perfect past bij het verhaal. Ook zijn de personages goed uitgewerkt: je leeft echt mee met Freddie en Rembrandt, en zelfs de schurken roepen allerlei emoties op.
Naast dat het een ontzettend spannend, gelaagd en prachtig verhaal is, steek je er ook nog wat van op. Dit boek is een schoolvoorbeeld van hoe je kunst tot leven kunt brengen, zelfs voor mensen die denken dat kunst niets voor hen is. Je leert veel over het Rijksmuseum en over verschillende schilderijen en hun achtergrond.
En dan is er nog het nawoord, waarin Astrid Sy duiding geeft aan feit en fictie. Ze benadrukt dat we de geschiedenis niet moeten verdoezelen met stilzwijgen of verzachtende taal. En hoe waardevol dat eerst in het boek en daarna in het nawoord op respectvolle en leerzame wijze de naamgeving van het schilderij Het Negerinnetje wordt besproken.
Kortom: chapeau! Wat een fijn, gelaagd en belangrijk boek. Een geschenk voor de mensheid in het algemeen, maar vooral voor de vele volwassenen en kinderen voor wie musea een ver-van-hun-bed show zijn. Dichter bij kunst dan dit kom je alleen in het museum zelf - en zelfs dan beleef je de kunst zelden op zo’n persoonlijke en aansprekende manier als in dit boek.
1
Reageer op deze recensie
