Luchtige aanval op een perverse hobby

Het begint als de schrijfster, dol geworden van het lawaai van Schiphol, verhuist naar een stiltegebied. In plaats van de ‘geluiden van flora en fauna’ die haar beloofd zijn, hoort ze elke ochtend de schoten van jagers.
Aanleiding voor de schrijfster (die parttime vrijwilliger is bij de dierenambulance) om eens wat dieper in de jacht te duiken. Hoewel de jagers nooit over ‘de jacht’ spreken, maar over ‘het beheer’, want de jacht heeft een geheel eigen lachwekkend jargon.
Zo is het niet ‘de haas’ en ‘het konijn’, maar andersom: ‘het haas’ en ‘de konijn’. Aanleggen met het geweer wordt 'het wild aanspreken' genoemd. Elders wordt gesuggereerd dat het wild op een gegeven moment de jager uitnodigt om te schieten. Vaak is het dier niet in een keer dood, maar bloedt, dat heet in jagersjargon dan ‘zweten’. Het hele woord 'bloed' wordt niet gebruikt, bloedhonden heten dan ook zweethonden.
Dan is er nog de ‘drijfjacht’, die met trots en aandacht werd verboden in Den Haag, maar onder een andere naam gewoon voortgezet wordt.
Het hele jargon dient natuurlijk om te verdoezelen wat er gebeurt én om nieuwsgierige buitenstaanders makkelijk herkenbaar te maken.

Dit jargon is slechts één van de onderwerpen. Het hele boek is op een luchtige en persoonlijke manier geschreven, met humor en een licht cynisme. Soms zijn de grappen een beetje infantiel, zoals die over achternamen van bobo’s. Maar die vorm van humor is bijna nodig, want het gaat hier over een perverse hobby van wat een elitaire sekte lijkt, over dood en verderf, liegen, bedriegen, het verbuigen van regels en het lobbyen bij gemeente, provincie en rijksoverheid.

Halverwege gaat het boek over de ontheffingen die gelden op het Kroondomein van onze koning. Een jacht.. sorry... een faunabeheer-oase waar andere regels gelden.
En dan is er nog de zoektocht naar het boek ‘Roodwild op de korrel’ (de Fifty Shades voor jager) dat op mysterieuze wijze van de markt verdwenen lijkt te zijn en blijkbaar alleen door jagers onderling nog verhandeld wordt.

Al met al is dit een boek dat vlot leest. Het bevat weinig cijfers en geen tabellen of grafieken, maar wel veel informatie. En vooral een persoonlijk speurtocht en een jacht... eh... beheer naar de waarheid, waar je zweet soms van gaat koken.