Een verhaal met diepgang zonder teveel poespas

Van uitgeverij Cossee ontvingen wij het boek 'Windkracht 17' van Caroline Wahl, een razendpopulaire schrijfster uit Duitsland, die bij het Nederlandse publiek nog niet zo super bekend is. Wij zijn gevraagd om mee te helpen het vuurtje hier aan te gaan wakkeren, dus ik ga bij deze mijn best doen!

Ida is een jonge twintiger, die na het overlijden van haar moeder de trein pakt die haar het verste weg brengt. Ze komt op het eilandje Rügen terecht, waar ze al snel, na een complete instorting, onder de hoede wordt genomen door de lieve Marianne en Knut. Ida komt er langzaamaan tot rust, zwemt in de zee, gaat wandelen met Marianne, heeft een bijbaantje in Knut zijn kroeg, leert Leif kennen. Daarnaast wordt ze steeds weer overspoeld door de diepe rouw en verdriet om haar moeder en de jeugdherinneringen van haar en zus Tilda.

Het verhaal is continu opgebouwd in een proces van vallen en opstaan. Ida leer je kennen als een onzekere jongedame vol emoties. Ze heeft diepe downs en kleine ups, die de schrijfster met gevoel weet te beschrijven. De schrijfstijl is simpel, kort en vlot zonder poespas, maar wel met diepgang. Ik was zelf niet super onder de indruk van het verhaal, het wist me nét niet helemaal te pakken. Misschien omdat het genre "alles achterlaten en ergens opnieuw beginnen" momenteel gewoon erg veel aanwezig is in boekenland? Maar al met al vond ik het wel een leuk boek om te lezen!

Pas nadat ik het boek uit had begreep ik dat eerder het boek '22 banen' is verschenen, over zus Tilda. Leuk dat beide zussen een eigen boek hebben! De boeken zijn prima losstaand van elkaar te lezen.
Wat zou het leuk zijn als er nog een vervolg komt. Ik ben wel benieuwd naar het verhaal van Leif, en hoe het met Marianne verder gaat.

Bedankt uitgeverij Cossee dat wij dit recensie-exemplaar mochten ontvangen!