Lezersrecensie
Een indrukwekkende afsluiter van de trilogie
Met Zondagskind en Zondagsleven wist Judith Visser me al diep te raken, maar Zondagskracht is een indrukwekkende afsluiter van de trilogie over Jasmijn Vink. In deze boeken neemt Judith Visser je mee in de binnenwereld van iemand met autisme, op een manier die eerlijk, rauw en ontroerend is.
Ik begon aan deze serie vanuit een persoonlijke wens: ik wilde beter begrijpen hoe het is om met autisme te leven. Dat deze hele serie mij cadeau is gedaan door mijn vriendinnen, maakt het lezen ervan extra bijzonder. Judith Visser slaagt erin om niet alleen de uitdagingen, maar ook de mooie, krachtige kanten van autisme te laten zien. Het resultaat is een verhaal dat je aan het lachen maakt, je ontroert en soms zelfs tot tranen toe beweegt.
Het eerste deel raakte me emotioneel het meest, omdat het zo duidelijk liet zien hoe autisme het leven van een jong kind in de weg kan zitten. In het tweede deel zag ik hoop ontstaan, toen Jasmijn haar eigen leven opbouwde en haar vleugels uitsloeg. En dan nu deel drie: een prachtige afsluiter.
Judith schrijft in haar na-woord: ‘Ik wilde nog eenmaal laten zien hoe verschillend we allemaal kunnen zijn. En dat je dus nooit kunt zeggen: O, hij kan dit of dat, dús dan heeft hij geen autisme. En ook andersom niet: O, zij heeft autisme, dus dan kan ze dit of dat uiteraard niet. Ik vind het mooi dat dit een van de redenen was dat ze toch deel drie heeft geschreven.
Voor mij is deze trilogie een echte aanrader. Of je nu wel of geen autisme hebt, deze boeken geven je meer begrip voor elkaar.
Ik begon aan deze serie vanuit een persoonlijke wens: ik wilde beter begrijpen hoe het is om met autisme te leven. Dat deze hele serie mij cadeau is gedaan door mijn vriendinnen, maakt het lezen ervan extra bijzonder. Judith Visser slaagt erin om niet alleen de uitdagingen, maar ook de mooie, krachtige kanten van autisme te laten zien. Het resultaat is een verhaal dat je aan het lachen maakt, je ontroert en soms zelfs tot tranen toe beweegt.
Het eerste deel raakte me emotioneel het meest, omdat het zo duidelijk liet zien hoe autisme het leven van een jong kind in de weg kan zitten. In het tweede deel zag ik hoop ontstaan, toen Jasmijn haar eigen leven opbouwde en haar vleugels uitsloeg. En dan nu deel drie: een prachtige afsluiter.
Judith schrijft in haar na-woord: ‘Ik wilde nog eenmaal laten zien hoe verschillend we allemaal kunnen zijn. En dat je dus nooit kunt zeggen: O, hij kan dit of dat, dús dan heeft hij geen autisme. En ook andersom niet: O, zij heeft autisme, dus dan kan ze dit of dat uiteraard niet. Ik vind het mooi dat dit een van de redenen was dat ze toch deel drie heeft geschreven.
Voor mij is deze trilogie een echte aanrader. Of je nu wel of geen autisme hebt, deze boeken geven je meer begrip voor elkaar.
1
Reageer op deze recensie