Lezersrecensie
Actueel thema
Vanwege de goede recensies over dit boek en de leuke kaft besloot ik het ook te gaan lezen. Yes, I judge a book by its cover. Sorry, not sorry.
Het verhaal gaat over Connell en Marianne, twee intelligente, jonge mensen, die heel hun schoolgaande leven om elkaar heen draaien. Ze hebben seks met elkaar, maar maken zich druk om wat andere mensen van hun relatie vinden. Op de middelbare school is Connell populair en Marianne teruggetrokken, wanneer ze beide naar Trinity College gaan, is het omgekeerd. Door het boek heen komen en gaan nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, maar hun aandacht voor elkaar verslapt niet.
Marianne is moeilijk te doorgronden en er zijn weinig mensen die haar echt begrijpen of dichtbij haar komen. Connell lukt dat wel, hij heeft een bepaald soort macht over haar. Hij ontfermt zich over haar.
Mooie zin over literaire avonden waar Connell het nut niet van inziet: "Dit was cultuur als bevestiging van klasse, literatuur als fetisj die gestudeerde mensen in staat stelt een plaatsvervangende emotionele reis te maken en zich achteraf verheven te voelen boven de onontwikkelde mensen over wier emotionele reis ze met zoveel plezier hebben gelezen."
Waar ik heel erg aan moest wennen is dat Rooney geen aanhalingstekens gebruikt voor de gesprekken. Maar als je eenmaal leest merk je het niet, want het is duidelijk wie wat zegt.
Ik zou het boek niet nog een keer lezen, het heeft niet veel bij me losgemaakt. Mooi geschreven, maar niet zo'n spannend verhaal naar mijn mening. Desondanks snap ik wel waarom dit boek goede recensies heeft gehad, het onderwerp past goed bij hoe de jeugd zich gedraagt in de liefde in deze tijd (jaren 2010-'20): zich niet willen binden, nog teveel zoeken naar zichzelf, bezig zijn met carrière of populariteit i.p.v de liefde.
Het verhaal gaat over Connell en Marianne, twee intelligente, jonge mensen, die heel hun schoolgaande leven om elkaar heen draaien. Ze hebben seks met elkaar, maar maken zich druk om wat andere mensen van hun relatie vinden. Op de middelbare school is Connell populair en Marianne teruggetrokken, wanneer ze beide naar Trinity College gaan, is het omgekeerd. Door het boek heen komen en gaan nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, maar hun aandacht voor elkaar verslapt niet.
Marianne is moeilijk te doorgronden en er zijn weinig mensen die haar echt begrijpen of dichtbij haar komen. Connell lukt dat wel, hij heeft een bepaald soort macht over haar. Hij ontfermt zich over haar.
Mooie zin over literaire avonden waar Connell het nut niet van inziet: "Dit was cultuur als bevestiging van klasse, literatuur als fetisj die gestudeerde mensen in staat stelt een plaatsvervangende emotionele reis te maken en zich achteraf verheven te voelen boven de onontwikkelde mensen over wier emotionele reis ze met zoveel plezier hebben gelezen."
Waar ik heel erg aan moest wennen is dat Rooney geen aanhalingstekens gebruikt voor de gesprekken. Maar als je eenmaal leest merk je het niet, want het is duidelijk wie wat zegt.
Ik zou het boek niet nog een keer lezen, het heeft niet veel bij me losgemaakt. Mooi geschreven, maar niet zo'n spannend verhaal naar mijn mening. Desondanks snap ik wel waarom dit boek goede recensies heeft gehad, het onderwerp past goed bij hoe de jeugd zich gedraagt in de liefde in deze tijd (jaren 2010-'20): zich niet willen binden, nog teveel zoeken naar zichzelf, bezig zijn met carrière of populariteit i.p.v de liefde.
3
Reageer op deze recensie