No fear

Mick heeft met zijn vrienden een challenge club: No Fear. Ze geven elkaar omstebeurt een challenge, die de grenzen opzoekt. In eerste instantie is Wout enthousiast, maar de challenges nemen in heftigheid toe en al snel gaat het verder dan alleen de persoonlijke grens opzoeken. De rest van de groep blijkt nog wel enthousiast, en om niet buiten de vriendengroep te vallen blijft hij betrokken bij de challenges.
Tijdens de examenreis gaat het mis en overlijdt iemand. Mick, een van Wouts vrienden, verdwijnt spoorloos. Wout weet dat hij het bestaan van No Fear niet langer kan verzwijgen. Wanneer hij erachter komt wat er op Texel heeft plaatsgevonden blijkt Wouts leven ook op het spel te staan...

No fear is een jeugdthriller, geschreven voor en door het perspectief van de jongeren. Wester heeft het verhaal ook vanuit volwassenen perspectief geschreven, Schaduwkant. Dit boek heb ik eerder al gelezen en ik was vooraf dan ook erg benieuwd hoe de boeken van elkaar verschillen. 

In No fear lezen we over een vriendengroep in hun examenjaar. Ze zijn op zoek naar grenzen en doen dit door middel van uitdagingen die ze voor elkaar bedenken. Je kan een challenge alleen weigeren als iemand deze van je overneemt, en dan moet je een week doen wat de ander wil. De groep is op een bepaalde manier hecht, maar toch zijn er regelmatig meningsverschillen en is niet iedereen in de groep even goed met elkaar bevriend. Ik denk dat dit voor de meeste vriendengroepen op de middelbare school wel typerend is. De challenges worden steeds extremer van aard, toch blijft het boek door de nodige humor en plagerijen onderling luchtig aanvoelen. De serieuze toon wordt wel gemaakt, maar houdt niet lang aan.

Wester heeft een vlotte jeugdthriller gelezen, waarin veel elementen herkenbaar zullen zijn voor jongeren op de middelbare school. Zoals in veel groepen heerst er een zekere mate van groepsdruk, waardoor sommige hun eigen grenzen regelmatig overgaan. Iedereen zal zich wel in elementen van (een van) de jongeren herkennen, wat maakt dat een breed publiek zich (in zekere mate) met de jongeren kan identificeren. Het verhaal is op een vlotte manier geschreven en mede vanwege de korte hoofdstukken vlieg je door het boek heen. Sommige hoofdstukken eindigen met een cliffhanger, wat maakt dat je aandacht bij het boek blijft en je snel denkt 'nog één hoofdstuk'. 

In No fear komen onderwerpen als middelbare schooltijd, groepsdruk, identiteitsontwikkeling, vriendschap en eigen grenzen en normen en waarden aan bod. De meeste hoofdpersonen maken gedurende het boek een persoonlijke groei door, wat zowel passend is bij de leeftijd van de personages als bij het beloop van het boek. De humor zorgt voor de nodige luchtigheid, wat maakt dat het boek geen moment zwaar aanvoelt. Ik vond het een mooie aanvulling op de editie voor volwassenen! 

Ik ontving dit boek via de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.