Lezersrecensie
Zo alleen zo alleen
Sprookjes zijn niet alleen maar mooi, dat weet inspecteur Lyla Rondell als geen ander. Ze is bezig met de zaak van haar leven, waarbij meerdere moorden zijn gepleegd. Het bijzondere aan de moorden is dat ze stuk voor stuk gebaseerd lijken op een sprookje. Door de pers wordt de moordenaar dan ook al snel de Grimm Ripper genoemd. Lyla legt al snel verbanden, die alleen zij kan leggen. Het doet haar namelijk ook denken aan een persoonlijke gebeurtenis. Vijfentwintig jaar geleden is haar beste vriendin verdwenen onder soortgelijke omstandigheden. Wat is feit, wat is fictie? Bestaan er nog sprookjes met happy end?
Het boek draait met name om Lyla en Katie. Beiden zitten, om een andere manier, in een benarde positie en zijn vastbesloten op te lossen waar ze mee bezig zijn. Hoofdstukken vanuit deze perspectieven wisselen elkaar af. De lezer krijgt veel mee van de gevoelens en gedachten in het heden, maar ook uit het verleden passeren de revue. Hierdoor voelde ik connectie met beide personages en leef je nog meer mee met alles wat ze doormaken. De korte hoofdstukken en afwisseling tussen de personages maakt dat het tempo in het boek hoog ligt en het boek vlot doorleest. Tijdens het middenstuk lag het tempo wat mij betreft wat lager, maar alsnog las ook dat stuk van het boek lekker weg.
Zo alleen, zo alleen is zeker geen doorsnee thriller te noemen. Benedict heeft een schrijfstijl die haast poëtisch te noemen is. Ze schrijft erg beeldend, waardoor de sprookjes, die wel degelijk anders zijn dan we gewend zijn, tot leven komen in het boek. Verschillende bestaande sprookjes passeren ook de revue. De cover refereert natuurlijk al aan het eerste sprookje, ik denk dat iedereen wel weet welk sprookje. Naast geschreven tekst staan er ook hoofdstukken geschreven vanuit het auteur-personage in het boek, wat het verhaal meer diepgang geeft.
Zo alleen, zo alleen is een erg originele thriller! Het boek is erg uniek door het sprookjeselement en het einde was voor mij erg onvoorspelbaar. Dit is een boek dat je later nog eens moet lezen, omdat je dan waarschijnlijk allerlei verborgen aanwijzingen opmerkt die de eerste keer aan de aandacht zijn ontsnapt.
Ik ontving dit boek via de uitgeverij. Dit beïnvloed mijn mening niet.
Het boek draait met name om Lyla en Katie. Beiden zitten, om een andere manier, in een benarde positie en zijn vastbesloten op te lossen waar ze mee bezig zijn. Hoofdstukken vanuit deze perspectieven wisselen elkaar af. De lezer krijgt veel mee van de gevoelens en gedachten in het heden, maar ook uit het verleden passeren de revue. Hierdoor voelde ik connectie met beide personages en leef je nog meer mee met alles wat ze doormaken. De korte hoofdstukken en afwisseling tussen de personages maakt dat het tempo in het boek hoog ligt en het boek vlot doorleest. Tijdens het middenstuk lag het tempo wat mij betreft wat lager, maar alsnog las ook dat stuk van het boek lekker weg.
Zo alleen, zo alleen is zeker geen doorsnee thriller te noemen. Benedict heeft een schrijfstijl die haast poëtisch te noemen is. Ze schrijft erg beeldend, waardoor de sprookjes, die wel degelijk anders zijn dan we gewend zijn, tot leven komen in het boek. Verschillende bestaande sprookjes passeren ook de revue. De cover refereert natuurlijk al aan het eerste sprookje, ik denk dat iedereen wel weet welk sprookje. Naast geschreven tekst staan er ook hoofdstukken geschreven vanuit het auteur-personage in het boek, wat het verhaal meer diepgang geeft.
Zo alleen, zo alleen is een erg originele thriller! Het boek is erg uniek door het sprookjeselement en het einde was voor mij erg onvoorspelbaar. Dit is een boek dat je later nog eens moet lezen, omdat je dan waarschijnlijk allerlei verborgen aanwijzingen opmerkt die de eerste keer aan de aandacht zijn ontsnapt.
Ik ontving dit boek via de uitgeverij. Dit beïnvloed mijn mening niet.
1
Reageer op deze recensie