Niemand ziet het

Ik vond het boek meer over de naoorlogse belevingswereld gaan dan over homoseksualiteit. Steeds had ik een soort van nostalgie gevoel: de sfeer en allerdaagse belevenissen dicht bij huis passen bij de verhalen van mijn opa en oma. Heel af en toe herinnerde een zinnetje aan het verwachte thema: 'Het is ook geen gewone jongen,' zei mijn moeder trots. Ze bedoelde natuurlijk: hij gaat naar het gymnasium. Maar ik dacht wat anders.

Voor mij kwam de daadwerkelijke boodschap die de auteur wilde overbrengen juist niet over. Er zijn boeken over dit onderwerp die je echt in het hart raken en daar hoort dit boek niet bij. Een gemiste kans.