Lezersrecensie
Goed inkijkje in het fantasygenre
Via een Lees-Eens-Wat-Anders-leesclub bij Hebban heb ik me gewaagd aan het fantasyboek Het smalle pad van verlangen, geschreven door Patrick Rothfuss en vertaald door Lia Belt. Het boek volgt 1 dag uit het leven van Bast, een fae uit De naam van de wind (een eerder boek van Rothfuss) en zou een goede, laagdrempelige introductie in het fantasygenre zijn volgens uitgever Boekerij – al denkt de schrijver daar anders over, blijkt uit het voorwoord.
De opbouw van het boek is prettig, elk hoofdstuk beslaat een deel van de dag en het verhaal verloopt chronologisch. Aan het begin van het hoofdstuk staat het moment op de dag vermeld, telkens geïllustreerd met een mooie, toepasselijke tekening door Nate Taylor. Ook in de hoofdstukken staan illustraties door Taylor. Deze tekeningen geven een extra dimensie aan het verhaal, en soms ook aanvullende informatie. Ze zijn daarmee een waardevolle toevoeging voor beginnende fantasylezers.
Ook het hoofdstuk ‘Halverwege de ochtend: het smalle pad’ bevat informatie die ideaal is voor nieuwelingen binnen het fantasygenre. Hierin wordt namelijk vanaf pagina 39 uitgelegd waarmee je fae kunt vergelijken, of ze kunnen liegen en wat glamourie en grammarie zijn.
Op dat moment worden ook enkele gebeurtenissen eerder in het boek duidelijk, die toen vooral tot verwarring leidden. Zoals wat er met een herder gebeurt als Bast op een fluit van riet blaast (pagina 24-26) en wat Bast voelt bij het van Kostrel aannemen van een cadeau (pagina 30-35).
Als de info over fae niet in het boek had gestaan, was het niet geschikt geweest voor lezers die De naam van de wind niet gelezen hebben. Nu wordt het alsnog een begrijpelijk verhaal, al blijft de reden van het gooien van embrils, een soort stenen, nog wel onduidelijk.
Verder geeft de novelle Het smalle pad van verlangen, met zijn prettige en vlot leesbare schrijfstijl, een goede indicatie of de lezer De naam van de wind ook zal kunnen waarderen. Daarmee is dit boek dus een goed inkijkje in het fantasygenre en in de boeken van Rothfuss.
De opbouw van het boek is prettig, elk hoofdstuk beslaat een deel van de dag en het verhaal verloopt chronologisch. Aan het begin van het hoofdstuk staat het moment op de dag vermeld, telkens geïllustreerd met een mooie, toepasselijke tekening door Nate Taylor. Ook in de hoofdstukken staan illustraties door Taylor. Deze tekeningen geven een extra dimensie aan het verhaal, en soms ook aanvullende informatie. Ze zijn daarmee een waardevolle toevoeging voor beginnende fantasylezers.
Ook het hoofdstuk ‘Halverwege de ochtend: het smalle pad’ bevat informatie die ideaal is voor nieuwelingen binnen het fantasygenre. Hierin wordt namelijk vanaf pagina 39 uitgelegd waarmee je fae kunt vergelijken, of ze kunnen liegen en wat glamourie en grammarie zijn.
Op dat moment worden ook enkele gebeurtenissen eerder in het boek duidelijk, die toen vooral tot verwarring leidden. Zoals wat er met een herder gebeurt als Bast op een fluit van riet blaast (pagina 24-26) en wat Bast voelt bij het van Kostrel aannemen van een cadeau (pagina 30-35).
Als de info over fae niet in het boek had gestaan, was het niet geschikt geweest voor lezers die De naam van de wind niet gelezen hebben. Nu wordt het alsnog een begrijpelijk verhaal, al blijft de reden van het gooien van embrils, een soort stenen, nog wel onduidelijk.
Verder geeft de novelle Het smalle pad van verlangen, met zijn prettige en vlot leesbare schrijfstijl, een goede indicatie of de lezer De naam van de wind ook zal kunnen waarderen. Daarmee is dit boek dus een goed inkijkje in het fantasygenre en in de boeken van Rothfuss.
2
Reageer op deze recensie
