Toffe culturele en literaire knipogen

Pim gaat na het overlijden van haar oma, die haar heeft opgevoed, naar een internaat. Oma Lot had hiervoor gespaard, met alle goede bedoelingen. Al snel komt ze erachter dat ze geadopteerd is. Wat?! Waar komt ze dan vandaan? Ze besluit privédetective Valetta in te schakelen. Samen gaan ze op onderzoek uit...

Dit boek verraste me echt. Het was mijn eerste kennismaking met Cees van den Berg en eerlijk gezegd trokken de titel en de voorkant me niet meteen. Wat overigens niets zegt over de illustraties in kleur door Monique Dozy, want dat zijn stuk voor stuk pareltjes.

Na het lezen van de achterkant was ik gelukkig wél geïnteresseerd. Al vond ik het ook een gekke belofte: een razendspannend én supergrappig avontuur? Dat leek me een lastige combinatie. Maar wat bleek? Het klopt. Ik heb hardop gelachen tijdens het lezen, en toch zat er genoeg spanning in om door te willen blijven lezen.

Wat ook meteen opviel: het fijne lettertype van Uitgeverij Lemniscaat. Klinkt misschien gek om te benoemen, maar het leest zó fijn.

Het verhaal zelf vond ik uniek. Het is een soort mix tussen realistisch en nou ja... ongeloofwaardig, want een baby verwisselen met een prinses? En toch, binnen het verhaal werkt het. De toon is zo goed, en de stijl zo eigen, dat je er gewoon in meegaat.

Wat ik ook heel tof vond, zijn de culturele en literaire knipogen. Shakespeare, Matilda, Pippi Langkous, en zelfs Socrates komen voorbij. Het maakt het een 'rijk' verhaal. En de taal… rijk, levendig, vol mooie zinnen. Echt een boek waar je als lezende leerkracht dan weer blij van wordt.

Kortom: ik ben fan. Een boek dat je laat lachen én nadenken. Aanrader!