Indringend!

Bert Muns is op 28 juni 1960 in Utrecht geboren. Na zijn middelbare schooltijd gaat hij in Amsterdam rechten studeren en, ondanks het feit dat zijn belangstelling in eerste instantie uit gaat naar kunst en literatuur, komt hij bij de politie terecht. Hij werkt daar bij 'bureau mediatoepassing'. Daar begint ook zijn carrière als schrijver: hij schrijft een aantal korte verhalen voor de politieopleiding en deze vormen de basis voor een zestal politieromans met Francien van Anshem in de hoofdrol. Nu weet hij zijn werk met zijn passie te combineren.

In De Vrouwenfabriek lopen in eerste instantie twee verhalen door elkaar...

Martha Roibu is getrouwd met Sascha. Zij hebben twee kinderen en wonen in een dorpje in Moldavië. Op een dag gebeurt er waar Sascha Martha altijd voor gewaarschuwd heeft: een ontploffing in de fabriek van Benzo Chemicals. Sascha overleeft deze ramp niet. Martha gaat met de kinderen naar haar moeder. Een tijdje later krijgt ze de mogelijkheid om naar Turkije te gaan. Er wordt haar verteld dat ze kan gaan werken in een hotel of bar. Ze vertrekt en laat haar kinderen achter bij haar moeder. Zij komt in Istanbul in een appartementje terecht, samen met andere vrouwen. Later neemt een zekere Mario haar mee naar Napels. Als ze op een dag de kans krijgt om te vluchten doet ze dat, samen met Anna. Als ze uiteindelijk in Amsterdam aanbelanden, vallen ze in handen van een pooier, en komen ze op de Wallen terecht.

Ben Wartena is journalist bij Het Weekblad. Kort nadat zijn vriendin Monica hem verlaten heeft, ziet hij een reportage op de BBC over de explosie in de fabriek in Moldavië en het interview dat ze met Martha hierover hebben gemaakt. Het verhaal intrigeert hem en hij heeft het idee dat er meer aan de hand is. Daarom probeert hij er meer over te vernemen. Nadat een vriend van hem is omgebracht, en Monica door een autobom is omgekomen, in plaats van hijzelf, beseft hij dat er inderdaad meer aan de hand is en reist hij af naar Moldavië. Door een samenloop van omstandigheden komt hij te weten dat Martha in Amsterdam is.

Daar vindt hij haar, op de Wallen, net op een avond dat er een (vooropgezette) controle is. Ben wordt onder vuur genomen maar hij weet, door toedoen van een fotograaf, te ontsnappen. Martha wordt door de Vreemdelingenpolitie opgepakt en moet terug naar Moldavië. Dan vallen langzaam maar zeker de puzzelstukjes op hun plaats en wordt het complot ontrafeld.

De Vrouwenfabriek vertelt een indringend verhaal over de wereld van de vrouwenhandel. Vrouwen zoals Martha die wel weten waarom ze naar het buitenland gelokt worden, maar door hun omstandigheden vaak weinig keus hebben. Zowel Ben als Martha zijn mensen die, elk op hun eigen manier, strijden tegen misstanden en corruptie, en vastbesloten zijn die wantoestanden aan de kaak te stellen. Ondanks het feit dat het hun duur te staan komt, zetten ze door. Dit is iets wat heel sterk in het verhaal naar voren komt. Ook de tegenwerking die beiden van verschillende kanten krijgen is kenmerkend: personen, vaak hooggeplaatste, willen uiteraard niet dat de waarheid aan het licht komt. Het verhaal heeft even tijd nodig om op gang te komen, maar eenmaal zover volgen de gebeurtenissen elkaar in rap tempo op. Er gebeurt uiteindelijk veel, heel veel. Wellicht soms té veel.

Volgens Bert Muns zijn thrillers zijn grote liefde. Hij vertelt het liefst verhalen over belevenissen van gewone mensen die dankzij of ondanks het feit dat ze gewoon hun werk doen in uitzonderlijke en spannende situaties terechtkomen. De Vrouwenfabriek voldoet hier volledig aan. Zowel Martha als Ben komen door de keuzes die ze maken in een netwerk van corruptie en vrouwenhandel terecht, en ondanks het feit dat deze zaken van alle tijden zijn (ik kan het boek dan ook niet echt een actuele thriller noemen), heeft Bert Muns er een indringend verhaal van gemaakt. Zowel hun individuele verhalen, als het verhaal waarin Martha en Ben samen zijn, zijn op zich sterk genoeg om alles ‘eromheen’ niet nodig te hebben voor een mooi verhaal. In dit geval geldt mijns inziens dan ook: ‘less is more’.