Met Willem de middeleeuwen in

“Het verhaal van de dichter begint juist daar waar de geschiedschrijver zwijgt omdat zijn bronnen zijn uitgeput of verzegeld blijven. De dichter put uit de bron der verbeelding. En vreemd genoeg heeft dat verdichte verhaal dikwijls een tragischer problematiek en universeler zeggingskracht dan die werkelijkheidsgetrouwe geschiedschrijving. De dichter uit de antieke wereld heeft in onze tijd de gedaante aangenomen van de romancier.”

Aan het woord is mediëvist Willem De Reuvere in ‘Willem die Madoc maakte’ van Nico Dros, al lezen we hier ongetwijfeld ook de opvatting van de auteur. In zijn nieuwste roman brengt Dros namelijk zelf de mysterieuze schrijver van ‘Van den vos Reynaerde’ tot leven. Een man over wie we heel weinig weten, net als over zijn geheimzinnige ‘Madoc’-tekst die niet overgeleverd is.

Dros’ roman is een slimme raamvertelling. Literatuurwetenschapper Willem (what’s in a name?) De Reuvere verkrijgt een mysterieus dertiende-eeuws manuscript met teksten die waarschijnlijk toe te schrijven zijn aan Willem die Madoc maakte. Na een bijzondere droom (of visioen?) laat Willem het onderzoek even voor wat het is, en begint hij over die andere Willem te schrijven – al krijgt die eerst nog de andere namen Beda en Madoc. Wat aanvankelijk slechts een kortverhaal moet worden, groeit uit tot een vuistdikke roman. Tussendoor en achteraf reflecteert hij op zijn schrijven.

Een boek in een boek dus. Willem krijgt een erg boeiend en avontuurlijk leven toegeschreven: van jonge monnik tot ridder tot vrijdenker en schrijver die opgejaagd wordt door de inquisitie. Met veel details brengt Dros de middeleeuwen en Willem tot leven, en hij creëerde ook een hele resem uiterst boeiende nevenpersonages. De hoeveelheid onderzoek die de auteur verricht moet hebben is indrukwekkend. Het boek blijft de volle 584 pagina’s boeien, en verandert af en toe in een regelrechte pageturner. Als lezer blijf je wel altijd op een afstandje door de eerder beschrijvende schrijfstijl. Je leeft nooit volledig mee met het hoofdpersonage, maar dat is door de bijzondere opzet van het boek waarschijnlijk ook niet het hoofddoel.

Willem De Reuvere kan in zijn roman uiteraard niet rond teksten als Van den Vos Reynaerde en Izegrim, maar hij laat Willem ook een tekst ‘Duo Somnia’ schrijven. Deze tekst is een poging van de mediëvist – en eigenlijk dus van Nico Dros – om zelf te achterhalen hoe de mysterieuze Madoc-tekst eruit gezien zou kunnen hebben. Een verdienstelijke poging, en goed gevonden van de auteur om dit zo aan te pakken.

‘Willem die Madoc maakte’ is een bijzonder onderhoudende, slim gecomponeerde historische roman. Een absolute aanrader voor wie geïnteresseerd is in literatuurgeschiedenis, maar zeker ook de moeite waard voor wie al eens graag op literaire wijze de middeleeuwen induikt.