Een verhaal, eenvoudig in de taal.

Dit boek is in eerste druk gegaan in het jaar 1989. Telkens kwamen er herdrukken bij. Dus op dat vlak moet men bekennen dat het lezerspubliek er wel iets in zag. Het is in feite een zeer eenvoudig verhaal. Een jonge langbenige en blonde Nederlandse studente uit het Zeeuwse Vlissingen wil zich vestigen in Parijs als au pair om haar studies Frans en kunstgeschiedenis te kunnen bekostigen. Haar ouders zijn daar niet echt toe in staat. Ze beland in het begin bij een advocaten echtpaar met rare gewoontes waar ze al snel haar biezen pakt. Via een uitzendkantoor komt ze terecht bij een gepensioneerde steenrijke generaal waar ze als een gelijke wordt behandeld. Ze vraagt zich voortdurend af hoe dat in hemelsnaam komt, dat ze bijna niets moet doen en toch overladen wordt met frivole geschenken. In de laatste 100 bladzijden van de in totaal 300 krijgt het verhaal een enorme wending. Willem Frederik Hermans schrijft alles zo mooi en stilistisch neer dat men met moeite een overbodig zinnen kan bespeuren. Sommigen zullen het misschien wat langdradig vinden, het zij zo, maar voor mij was is dit top schrijfkunst. Tot de laatste pagina blijft het verhaal u verrassen.