Te veel woorden.

De hoofdpersoon verhuisd noodgedwongen naar een sociale buurt na de dood van haar moeder. De schrijfster beschrijft er enkele buurtbewoners met hun kleine en grote onnozelheden, maar ze doet dit met zo veel overbodige zinnen dat het mij tegenstak. In het begin dacht ik nog te maken te hebben met een replica van Dimitri Verhulst maar heb dit moeten herzien. de helaasheid der dingen van Verhulst. Verhulst heeft toch een ander taalgebruik. Het kan zeker met 50 pagina's minder.