Een Antwerpenaar doorbreekt taboes.

Amir is een Antwerpenaar die twee jaar voorzitter was van de jeugdraad. Schreef ook twee jaar voor het Vlaamse tijdschrift Knack een aantal columns. Dit is zijn eerste schrijfsel waar hij enige tijd aan gewerkt heeft voor het in boekvorm te laten verschijnen. Dat is grotendeels gelukt maar er mocht wat meer diepgang in zitten. Nogal oppervlakkig geschreven maar petje af voor zijn moed om het te doen. Komt ook uit een kansarm gezin en groeit op met de vooroordelen, iedereen gekend, over allochtonen. Hij weet zich te bekwamen in zelfreflectie en doorzettingsvermogen en weet zo toch veel te bereiken in zijn nog jonge leven. Velen van zijn vrienden geraken op het slechte pad en door zijn brede kijk op het leven kan hij veel verwezenlijken voor vele vrienden van hem. Het blijft een moeilijk thema wegens de vele verschillen in geloof, opvoeding en tijdsgeest maar met wat geluk kan men mooie dingen verwezenlijken. Het is niet voor iedereen weggelegd, maar sommigen kunnen hefbomen ontdekken die hun verdere leven in positieve zin kunnen beïnvloedden. Leraren, ouders en andere opvoeders die de kracht hebben om hun ideeën over te zetten naar hun leerlingen zijn van uiterst belang om van in de vroege jaren het belang aan te kaarten om verder te studeren, ondanks tegenslagen en gemakkelijke uitdagingen om het net niet te doen en te kiezen voor straat en jeugdcriminaliteit.