Lezersrecensie
Je moet erin komen
Hoe verder je in deze zeer uitgebreide biografie komt hoe meer je deze kunt waarderen. Dit boek vroeg ik meer dan een jaar geleden voor mijn verjaardag nadat ik wat van Clarice Lispector had gelezen. Ik heb er dus meer dan een jaar met tussenpozen in gelezen en het boek regelmatig aan de kant gelegd. Ik wilde haar beter begrijpen en dit boek heeft me veel informatie over haar leven gegeven en de trauma's die daarin bepalend waren en hoe die hun stempel drukten op haar schrijverschap. Maar het is zeker de eerste 10 hoofdstukken doorbijten. Daarin wordt de jeugd en de tragische familiegeschiedenis uit de doeken gedaan.
Ongeveer vanaf haar vertrek uit Brazilië als echtgenote van een diplomaat kreeg het boek me te pakken omdat ik me daarin beter kon inleven. Er gebeurde ook meer dan in die eerste 170 pagina's waardoor het veel levendiger werd. Behalve de chronologische beschrijving van het leven van Clarice en alles wat haar overkomt staan er ook veel inhoudelijke stukken in over haar boeken in en hoe je die moet duiden ten opzichte van haar leven en in de context van het land Brazilië zelf.
De foto's in het midden van het boek zijn zeer illustratief voor de biografie. Je ziet gelijk hoe bijzonder deze vrouw was. Er wordt vrijwel niets niet beschreven over de tragiek van haar leven: de worsteling met depressiviteit, huwelijk, ziektebeeld van haar zoon, financiën, de moeilijke weg om haar boeken gepubliceerd te krijgen en haar ontslag bij het tijdschrift op grond van haar joodse afkomst. Maar de beschrijvingen zijn zonder sensatiezucht.
Deze biografie zal de liefhebber van deze best ontoegankelijke schrijfster helpen om een betere/andere lezers te worden van haar werk, zoals door haar zelf werd beschreven: ''wat ik schrijf niet lezen zoals een lezer zou doen. Tenzij die lezer, hij ook, werkt in de monologen van het irrationele duister. Als dit boek ooit al verschijnen, laten de heidenen er dan ver van blijven. Want schrijven is iet heiligs, waar de ongelovigen geen toegang toe hebben. Expres een heel slecht boek maken om de heidenen die willen 'genieten' af te schrikken. Maar een kleine groep zal zien dat dat 'genieten' oppervlakkig is en zij zullen binnendringen in wat ik echt schrijf, dat niet 'slecht' of 'goed' is.''
Ongeveer vanaf haar vertrek uit Brazilië als echtgenote van een diplomaat kreeg het boek me te pakken omdat ik me daarin beter kon inleven. Er gebeurde ook meer dan in die eerste 170 pagina's waardoor het veel levendiger werd. Behalve de chronologische beschrijving van het leven van Clarice en alles wat haar overkomt staan er ook veel inhoudelijke stukken in over haar boeken in en hoe je die moet duiden ten opzichte van haar leven en in de context van het land Brazilië zelf.
De foto's in het midden van het boek zijn zeer illustratief voor de biografie. Je ziet gelijk hoe bijzonder deze vrouw was. Er wordt vrijwel niets niet beschreven over de tragiek van haar leven: de worsteling met depressiviteit, huwelijk, ziektebeeld van haar zoon, financiën, de moeilijke weg om haar boeken gepubliceerd te krijgen en haar ontslag bij het tijdschrift op grond van haar joodse afkomst. Maar de beschrijvingen zijn zonder sensatiezucht.
Deze biografie zal de liefhebber van deze best ontoegankelijke schrijfster helpen om een betere/andere lezers te worden van haar werk, zoals door haar zelf werd beschreven: ''wat ik schrijf niet lezen zoals een lezer zou doen. Tenzij die lezer, hij ook, werkt in de monologen van het irrationele duister. Als dit boek ooit al verschijnen, laten de heidenen er dan ver van blijven. Want schrijven is iet heiligs, waar de ongelovigen geen toegang toe hebben. Expres een heel slecht boek maken om de heidenen die willen 'genieten' af te schrikken. Maar een kleine groep zal zien dat dat 'genieten' oppervlakkig is en zij zullen binnendringen in wat ik echt schrijf, dat niet 'slecht' of 'goed' is.''
1
Reageer op deze recensie
