Lezersrecensie
Uittreksel/beschrijving van een boek waar veel in zit :
Iedereen heeft negatieve gedachten en iedereen geloof die af en toe, maar niet iedereen heeft een psychische ziekte Adrian Wells in 2009 Het boek ”Leef meer denk minder” gaat over de m Metacognitieve behandeling, die erop is gebaseerd dat je minder doet met je gedachten en gevoelens om je beter te voelen.
Quote:
‘Metacognitieve therapie neemt als fundamenteel uitgangspunt het feit dat uitgebreide bewerking en verwerking van eigen gedachten en gevoelens depressieve symptomen teweeg brengt. Als we dagelijks vele uren aan onze negatieve ervaringen denken, erover praten, ze bewerken, verwerken en analysen, of ons al denkend naar oplossingen en antwoorden op onze emotionele vragen worstelen, riskeren we dat wij ons naar een depressie piekeren. Wanneer we in een depressie zijn beland of last hebben van depressieve symptomen, hebben we onszelf nog meer gegeven om over te piekeren – namelijk de depressie zelf, en met massa’s analyses en bewerking en verwerking van onze gedachten over de depressie zelf riskeren wij dat we die in stand houden. ‘
Er zijn 4 fundamentele strategieën/handelswijzen : piekeren, zich zorgen maken, controlegedrag en ondoelmatige beheersing (situaties vermijden of toevlucht zoeken in overmatig rusten, slapen, alcohol etc.) die in overmatige hoeveelheden onze gedachten en gevoelens versterken en een terugslag kunnen geven inde vorm van een depressie of andere psychische problemen. In dit boek worden deze samengevat onder de noemen CAS= collectieve aandacht syndroom. In het piekeren houden we ons bezig met het hoe en het waarom van wie we zijn en de dingen die gebeuren. Bij het zich zorgen maken zijn we veel bezig te denken over ‘wat als… ‘ en doemscenario’s. Als je let op jezelf en je gedachten dan ben je je meer bewust hoe je je voelt. Je voelt je iets maar daar plak je een etiket op en daardoor krijgt het een lading en dan ontstaat ook de neiging om er controle over te willen hebben. Je wilt meer van het ene en minder van het andere terwijl het normaal is om allerlei gevoelens te hebben en dat het de ene dag meer zus en de andere dag meer zo kan zijn. De ondoelmatige beheersing bestaat eruit dat we proberen onaangename gedachten en gevoelens te vermijden en/of te verdoven. We accepteren niet dat wat er is maar willen het veranderen. We geven onszelf peptalk of commanderen onszelf anders te denken. We worden zelfs boos omdat we voelen dat we tekort schieten en daar gaan we dan weer over piekeren. Vaak gaan we meer slapen of rusten of we verdoven onze gevoelens, met drugs, drank, eten, luxe. We vermijden sociale situaties, hobby’s en werk maar dat is altijd ondoelmatig omdat het alleen op de korte termijn helpt. Het is prima om voor een poosje iets niet te doen maar het gevoel van verlichting blijft niet. Wanneer we ons isoleren van de wereld missen we in potentie goede belevenissen en ervaringen die ons humeur misschien zouden kunnen verbeteren. We geven dan meer ruimte om te piekeren, ons zorgen te maken en onze stemming in de gaten te houden. Wanneer we geen fut meer hebben en bang zijn het moeilijk te krijgen proberen we aan sombere gedachten te ontkomen door helemaal niet meer aan de toekomst te denken. De kans dat de problemen groeien is reëel en we zullen steeds meer energie moeten gebruiken om er niet aan te hoeven denken.
Je leert je bewust te worden van je triggergedachten en je gepieker zodat je op tijd kunt ingrijpen.
Je leert te geloven dat je controle heb tover je gepieker zodat je dat zelf kunt beperken
Je laat de overtuiging dat piekeren oplossingen voor je problemen oplevert los, ongeacht of die werk-gerelateerd of privé zijn of misschien voortkomen uit je vrees gedeprimeerd te raken of uit angst dat je niet uit je depressie komt.
Je ontdekt dat je je plannen kunt uitvoeren ongeacht je stemming. Dat wil zeggen dat je je kunt voornemen iets te doen waar je geen zin in hebt.
Je leert te geloven dat je gedachten en gevoelens normaal en ongevaarlijk zijn, dat je niet een genetisch slachtoffer van depressie bent.
Dingen die helpen zijn een piekertijd per dag in stellen en aandachttraining op verschillende geluiden (app LoopStation of VoiceLoop) om ons te leren focussen en bewust te worden waar we met onze aandacht zijn. Je leert om goed te worden in alleen maar observeren zonder erin mee te gaan. Je heb aandacht op afstand. Je analyseert niet meer alles. Je komt uit je hoofd en stapt je leven binnen. Je leert te handelen zonder motivatie. Het is van belang om te leren dingen te doen – je aan je plan te houden, ook als je niet gemotiveerd bent. Motivatie en zin zijn dynamisch. We verrichten elke dag honderden activiteiten zonder dat we daar zin in hebben. Bekende strategieën die heel veel energie kosten bij bijv. opstaan zijn:
- blijven liggen tot we zin krijgen
- gedachten aan opstaan onderdrukken
- onszelf lokken met peptalk of koffie
- jezelf vermannen
De beste strategie is je gedachten op afstand te houden en je te focussen op het plan om op te staan, een stap per keer te doen en het gebrek aan zin en motivatie te negeren. We focussen op het plan en geven de achtergrond geen aandacht. Je let dus niet op je gebrek aan zin, op je tegenzin, en stoppen geen energie in praatjes tegen onszelf of de aanwezigheid van koffie etc. We worden daardoor onafhankelijk van onze gedachten en gevoelens kunnen handelen. Dit kun je toepassen op allerlei dingen.
- eten zonder trek
- je bed uit komen zonder zin
- praten met iemand terwijl je liever niet wilt, dat moeilijk vindt
- je ontspannen terwijl je zin hebt om iets te doen
- een wandeling maken zonder zin
Hierdoor wordt je uit je focus van de eigen gedachten gehaald en doe je dingen die goed voor je zijn of kom je in de gelegenheid om een fijne avond, dag, middag te hebben omdat je uit je ongemotiveerde stemming gehaald bent. Je wordt er sterker door. Het is geen doel op zich maar een manier om uit de spiraal te komen. ‘Gedachten betekenen niets, wel wat je ermee doet.’
In het boek wordt ook ingegaan op medicatie en depressiviteit als gevolg van serotoninetekort, verschillende graden van depressie maar ik vind dat te ingewikkeld om dat hier allemaal uiteen te zetten. Ik vond het zeer de moeite waard om te lezen.
Quote:
‘Metacognitieve therapie neemt als fundamenteel uitgangspunt het feit dat uitgebreide bewerking en verwerking van eigen gedachten en gevoelens depressieve symptomen teweeg brengt. Als we dagelijks vele uren aan onze negatieve ervaringen denken, erover praten, ze bewerken, verwerken en analysen, of ons al denkend naar oplossingen en antwoorden op onze emotionele vragen worstelen, riskeren we dat wij ons naar een depressie piekeren. Wanneer we in een depressie zijn beland of last hebben van depressieve symptomen, hebben we onszelf nog meer gegeven om over te piekeren – namelijk de depressie zelf, en met massa’s analyses en bewerking en verwerking van onze gedachten over de depressie zelf riskeren wij dat we die in stand houden. ‘
Er zijn 4 fundamentele strategieën/handelswijzen : piekeren, zich zorgen maken, controlegedrag en ondoelmatige beheersing (situaties vermijden of toevlucht zoeken in overmatig rusten, slapen, alcohol etc.) die in overmatige hoeveelheden onze gedachten en gevoelens versterken en een terugslag kunnen geven inde vorm van een depressie of andere psychische problemen. In dit boek worden deze samengevat onder de noemen CAS= collectieve aandacht syndroom. In het piekeren houden we ons bezig met het hoe en het waarom van wie we zijn en de dingen die gebeuren. Bij het zich zorgen maken zijn we veel bezig te denken over ‘wat als… ‘ en doemscenario’s. Als je let op jezelf en je gedachten dan ben je je meer bewust hoe je je voelt. Je voelt je iets maar daar plak je een etiket op en daardoor krijgt het een lading en dan ontstaat ook de neiging om er controle over te willen hebben. Je wilt meer van het ene en minder van het andere terwijl het normaal is om allerlei gevoelens te hebben en dat het de ene dag meer zus en de andere dag meer zo kan zijn. De ondoelmatige beheersing bestaat eruit dat we proberen onaangename gedachten en gevoelens te vermijden en/of te verdoven. We accepteren niet dat wat er is maar willen het veranderen. We geven onszelf peptalk of commanderen onszelf anders te denken. We worden zelfs boos omdat we voelen dat we tekort schieten en daar gaan we dan weer over piekeren. Vaak gaan we meer slapen of rusten of we verdoven onze gevoelens, met drugs, drank, eten, luxe. We vermijden sociale situaties, hobby’s en werk maar dat is altijd ondoelmatig omdat het alleen op de korte termijn helpt. Het is prima om voor een poosje iets niet te doen maar het gevoel van verlichting blijft niet. Wanneer we ons isoleren van de wereld missen we in potentie goede belevenissen en ervaringen die ons humeur misschien zouden kunnen verbeteren. We geven dan meer ruimte om te piekeren, ons zorgen te maken en onze stemming in de gaten te houden. Wanneer we geen fut meer hebben en bang zijn het moeilijk te krijgen proberen we aan sombere gedachten te ontkomen door helemaal niet meer aan de toekomst te denken. De kans dat de problemen groeien is reëel en we zullen steeds meer energie moeten gebruiken om er niet aan te hoeven denken.
Je leert je bewust te worden van je triggergedachten en je gepieker zodat je op tijd kunt ingrijpen.
Je leert te geloven dat je controle heb tover je gepieker zodat je dat zelf kunt beperken
Je laat de overtuiging dat piekeren oplossingen voor je problemen oplevert los, ongeacht of die werk-gerelateerd of privé zijn of misschien voortkomen uit je vrees gedeprimeerd te raken of uit angst dat je niet uit je depressie komt.
Je ontdekt dat je je plannen kunt uitvoeren ongeacht je stemming. Dat wil zeggen dat je je kunt voornemen iets te doen waar je geen zin in hebt.
Je leert te geloven dat je gedachten en gevoelens normaal en ongevaarlijk zijn, dat je niet een genetisch slachtoffer van depressie bent.
Dingen die helpen zijn een piekertijd per dag in stellen en aandachttraining op verschillende geluiden (app LoopStation of VoiceLoop) om ons te leren focussen en bewust te worden waar we met onze aandacht zijn. Je leert om goed te worden in alleen maar observeren zonder erin mee te gaan. Je heb aandacht op afstand. Je analyseert niet meer alles. Je komt uit je hoofd en stapt je leven binnen. Je leert te handelen zonder motivatie. Het is van belang om te leren dingen te doen – je aan je plan te houden, ook als je niet gemotiveerd bent. Motivatie en zin zijn dynamisch. We verrichten elke dag honderden activiteiten zonder dat we daar zin in hebben. Bekende strategieën die heel veel energie kosten bij bijv. opstaan zijn:
- blijven liggen tot we zin krijgen
- gedachten aan opstaan onderdrukken
- onszelf lokken met peptalk of koffie
- jezelf vermannen
De beste strategie is je gedachten op afstand te houden en je te focussen op het plan om op te staan, een stap per keer te doen en het gebrek aan zin en motivatie te negeren. We focussen op het plan en geven de achtergrond geen aandacht. Je let dus niet op je gebrek aan zin, op je tegenzin, en stoppen geen energie in praatjes tegen onszelf of de aanwezigheid van koffie etc. We worden daardoor onafhankelijk van onze gedachten en gevoelens kunnen handelen. Dit kun je toepassen op allerlei dingen.
- eten zonder trek
- je bed uit komen zonder zin
- praten met iemand terwijl je liever niet wilt, dat moeilijk vindt
- je ontspannen terwijl je zin hebt om iets te doen
- een wandeling maken zonder zin
Hierdoor wordt je uit je focus van de eigen gedachten gehaald en doe je dingen die goed voor je zijn of kom je in de gelegenheid om een fijne avond, dag, middag te hebben omdat je uit je ongemotiveerde stemming gehaald bent. Je wordt er sterker door. Het is geen doel op zich maar een manier om uit de spiraal te komen. ‘Gedachten betekenen niets, wel wat je ermee doet.’
In het boek wordt ook ingegaan op medicatie en depressiviteit als gevolg van serotoninetekort, verschillende graden van depressie maar ik vind dat te ingewikkeld om dat hier allemaal uiteen te zetten. Ik vond het zeer de moeite waard om te lezen.
2
Reageer op deze recensie
