Lezersrecensie
Stof tot nadenken
Ik lees regelmatig de columns van Bert Wagendorp en ik moet eerlijk zeggen: hij slaat de plank weinig mis als het gaat om zijn opinievorming. Hij schrijft stof waar je over kunt nadenken.
Na Ventoux - een lekker boek over vriendschap; een thema dat mij altijd erg aanspreekt - begon ik met veel enthousiasme aan Masser Brock. Ik heb (of maak) weinig tijd om te lezen, dus ik wilde hier echt voor gaan zitten. Gelukkig pakte het boek mij snel. De prettige schrijfstijl van Wagendorp maakt dat je rustig doorleest. Opmaak en indeling van boek hebben een vloeiende cadans. Ook dat bevordert het lezen.
Maar bovenal vond ik de inhoud wel boeiend. Wat is waar? Wat is de waarheid? En wat schotelen de media (en politici) ons voor? In hoeverre kunnen wij de media vertrouwen? Het is die thematiek die Wagendorp heel nuchter en helder door het verhaal heen weeft. Hij doet dat via diverse verhaallijnen. Een aanslag op militairen die op missie zijn, drugssmokkel in Urk, infiltratie op de redactie van een krant.
Wat ik wel jammer vind, is dat sommige personages iets karikaturaals hebben. Zoals de oude hoofdredacteur, of de premier. Dat leidt wat af van de inhoud.
Maar al met al: met plezier gelezen. Stof tot nadenken, zeker als je 's ochtends weer de krant leest, of 's avonds een actualiteitenrubriek kijkt.
Na Ventoux - een lekker boek over vriendschap; een thema dat mij altijd erg aanspreekt - begon ik met veel enthousiasme aan Masser Brock. Ik heb (of maak) weinig tijd om te lezen, dus ik wilde hier echt voor gaan zitten. Gelukkig pakte het boek mij snel. De prettige schrijfstijl van Wagendorp maakt dat je rustig doorleest. Opmaak en indeling van boek hebben een vloeiende cadans. Ook dat bevordert het lezen.
Maar bovenal vond ik de inhoud wel boeiend. Wat is waar? Wat is de waarheid? En wat schotelen de media (en politici) ons voor? In hoeverre kunnen wij de media vertrouwen? Het is die thematiek die Wagendorp heel nuchter en helder door het verhaal heen weeft. Hij doet dat via diverse verhaallijnen. Een aanslag op militairen die op missie zijn, drugssmokkel in Urk, infiltratie op de redactie van een krant.
Wat ik wel jammer vind, is dat sommige personages iets karikaturaals hebben. Zoals de oude hoofdredacteur, of de premier. Dat leidt wat af van de inhoud.
Maar al met al: met plezier gelezen. Stof tot nadenken, zeker als je 's ochtends weer de krant leest, of 's avonds een actualiteitenrubriek kijkt.
1
Reageer op deze recensie