Mijn dode moeder

Anne vindt haar roots in de warme buurt van Amsterdam, maar ze wordt opgevoed door haar grootouders in Putten op de Veluwe, als jonge schrijfster heeft ze een grote behoefte om te schrijven over haar eerste levensjaren op de Wallen en over de gewelddadige dood van haar moeder, die als hoer haar beroep uitoefende.
Ze weet contacten te leggen met figuren uit het verleden van haar en haar moeder, en zet bij haar research steeds meer vraagtekens over de dader van de moord op haar moeder, een jonge timmerman, Haantje, maar heeft hij het wel gedaan?
Het plot is even overweldigend als onverwacht.
Een boek dat voor mij een speciaal onderdeel bevatte, namelijk de jaren van Anne en haar grootouders in Putten, Putten is namelijk de plaats waar ik zelf woon en het bevatte dus herkenningspunten, maar ook een luttel foutje, van Beijnum schrijft dat haar opa ruim een half uur moest fietsen van Putten naar Ermelo, nou geloof me, zelfs kruipend gaat het nog sneller, de afstand is maar 5 kilometer.
Verder niets dan lof over dit boek dat pas echt tot leven komt halverwege het boek als Anne steeds verder komt met haar te schrijven boek, van Beijnum is en blijft 1 van de beste Nederlandse schrijvers is mijn mening.