Hoe ver reist de liefde mee?

Het boek, dat als een autobiografisch geheel op je af lijkt te komen heeft toch echt het predikaat : roman.
Ilja belandt op zeker ogenblik in Grand Hotel Europa, puur omdat de naam hem aansprak, het wordt zijn tijdelijk woonverblijf alwaar hij diverse personages tegen het lijf loopt die hij gaandeweg zijn boek beschrijft en waar hij menig gesprekken mee voert, meest zeer boeiend, alhoewel ik de stukken met Patenski oversloeg, die gesprekken horen misschien in het boek, maar spraken mij totaal niet aan, voor mij de minst interessante persoon van het boek.
Kennelijk vindt ook een schrijver als Pfeijffer (zoals Mulisch dat ook heeft)het nodig om toch frasen in het boek op te nemen die voor de gemiddelde lezer net iets te lastig zijn, ik denk dat het bewust gedaan is om zijn boeken toch iets minder toegankelijk te maken om toch maar iets meer van hoogwaardige literatuur mee te geven.
Laat onverlet dat het verhaal boeiend genoeg is, in het 2e verhaal gaat het over Clio zijn geliefde, maar duidelijk wordt dat het geen super gelukkige 2-1 heid is, het levert hier wel fantastische dialogen op.
Ilja volgt Clio naar Venetie, maar bij haar laatst gekozen stemming haakt hij af en scheiden hun wegen en komt hij aldus in het eerder genoemde hotel terecht.
Het boek heeft als hoofd-item echter het massa toerisme, met een vage groep mensen die zich in Venetie meldt start hij een documentaire, die echter gedoemd lijkt te mislukken.

Het boek geeft duidelijk aan dat Ilja Pfeijffer 1 van de beste Nederlandse schrijvers is van dit moment daar kan zo onderhand niemand meer om heen lijkt mij.