Een bitterzoet verhaal

Toen ik Bitterzoet van Holly Brickley in handen kreeg, had ik hoge verwachtingen. De cover alleen al (felroze met een opvallend rond ontwerp dat aan een vinylplaat doet denken) straalt creativiteit en intensiteit uit. Het beloofde een verhaal vol muziek, passie en emotie te worden. Precies dat trok me aan: een roman waarin muziek de lijm en tegelijk de breuklijn vormt tussen mensen.

Het verhaal volgt Percy, een vrouw die liedjes tot op het bot analyseert, en Joe, een getalenteerde maar ook kwetsbare songwriter. Hun ontmoeting op Berkeley rond het jaar 2000 leidt tot een complexe relatie die meer is dan een simpele romance. Er zit aantrekking, frustratie en bewondering in, maar ook rivaliteit en onzekerheid. Brickley weet die dynamiek mooi neer te zetten: Percy en Joe voelen levensecht aan, met al hun passies en fouten.

Wat ik erg waardeerde, was hoe de muziek door het hele boek heen verweven zit. Het geeft een nostalgische sfeer en maakt de emoties intenser.
Toch moet ik toegeven dat het verhaal me niet altijd evenveel wist te grijpen als ik had gehoopt. Brickley schrijft toegankelijk, maar ik vond de stijl niet zo vlot als ik gewend ben. Soms bleef ik wat hangen in lange beschrijvingen of technische details over muziek, waardoor de vaart uit het verhaal verdween. Dat maakte dat ik af en toe moeite had om echt meegezogen te blijven in Percy’s wereld.

Alles bij elkaar is Bitterzoet een mooi en emotioneel debuut. Het boek laat zien hoe liefde, kunst en ambitie elkaar kunnen versterken maar ook kunnen breken. De cover en thematiek wekten misschien net iets hogere verwachtingen bij mij dan het verhaal uiteindelijk kon inlossen. Vandaar dat ik uitkom op drie sterren: zeker de moeite waard voor wie houdt van muziek en meeslepende personages, maar minder geschikt als je op zoek bent naar een snel en luchtig verhaal.